regenseizoen.. Hoezo dit is toch australie?
Door: hesterlanglere
Blijf op de hoogte en volg Hester
14 Februari 2011 | Australië, Sydney
lieve mensen,
nu alweer ruim een maand terug in het gigantisch koude nederland. Maar op aandringen toch hier nog een vervolg op mijn verhalen want deze waren natuurlijk nog niet compleet.
Whitsundays
De volgende ochtend kwamen we moe van de nachtbus aan in airlie beach. Hier zou onze whitsundays boottrip later die ochtend starten. We hadden 3 uur om ons klaar te maken voor de trip en dus een plek te vinden om de rest van onze spullen op te slaan. Uiteindelijk hebben Caz en ik ons geinstalleerd bij een hostel in de overdekte parkeerplaats onder de kamers. Hier konden we uit de regen onze spulletjes sorteren en belangrijker de natte kleding van ons Fraser avontuur drogen. Daar zaten we dan met al onze spullen uitgestalt over de pooltafels. ruzie met de hoofd huishouding die ons verbood de drogers te gebruiken voor 12 uur. Even bellen met het thuisfront, voor we onze spullen weer in de tassen propten en ons alweer moesten haasten om op tijd bij de opstapplaats van onze boot te komen. Zoals altijd een kwartier te laat en wederom zonder drinken kwamen we aan bij de boot (we waren weer eens verdwaald onderweg). We mochten nog snel even naar de winkel rennen en hebben daar een pak goon gekocht. Na een korte uitleg werden we verdeeld over de slaapplaatsen. Ik deelde samen met Caz een tweepersoons bed en schuin naast ons sliepen 2 andere meisjes op een persoonbed. Deze ruimte werd afgesloten door een gordijn. aan de zijkant hadden we een plank voor onze spullen met daarboven een klein raampje. Erg klein en niet bepaald comfortabel, maar het is per slot van rekening dan ook een boot.
Tijd om te varen. Ik had al snel ontdekt dat ik op een boot zat met 18 personen. van deze 18 personen was ik samen met 1 ander koppel de enige die Engels niet als moedertaal had. En met deze ontdekking kwam ik er ook achter dat dit een zware 3 dagen gingen worden voor mij. We hadden een leuke gemixte groep qua leeftijden. Maar de gesprekken gingen gigantisch snel en het gemeng tussen welsche, ierse, engelse en amerikaanse accenten is gigantisch moeilijk! Verder hadden we het wederom niet getroffen met het weer. Ze hadden ons gezegt dat op de whitsundays de zon vaak zelfs scheen al deed die dat op het land niet. Niet terwijl wij daar waren. (hoorden later ook dat we dus midden in het regenseizoen zaten. Heeft australie een regenseizoen dan! hmmm okee voor toekomstige reizigers.. hoe tof de spontane situaties ook mogen zijn. Dit soort dingen had ik eigenlijk wel even op moeten zoeken van te voren! ) Dit had als gevolg dat wij als groep 90 % van de tijd binnen doorbrachten. Binnen was nou ook niet echt bepaald groot en al snel snakte ik naar een beetje rust en eigen ruimte. Ik heb dan ook vaak genoeg op mijn bed muziek liggen luisteren met mijn ogen dicht. Ik vond de boot verschrikkelijk nu we zo opgesloten zaten binnen. Ik werd ziek elke keer dat we gingen varen en het enige dat hielp was liggen met mijn ogen dicht.
Maar nu lijkt het alsof ik op de whitsundays alleen maar een verschrikkelijke tijd heb gehad. Dit is natuurlijk niet waar. Elke dag stopten we met de boot en kregen de kans te duiken en of snorkelen in het great barrier reef. Aangezien ik niet kan duiken met mijn oren die ik niet kan klaren, lag ik elke keer in mijn wetsuit te snorkelen in het water. Door geweldig mooie koralen, arsenalen van kleuren van de verschillende vissen en niet te vergeten de schildpadden. Elke keer op verschillende plekken met verschillende redenen waarom we daar waren. Sommige voor het koraal, sommige voor de vissen en die ene plek vanwege de schildpadden. Adembenemend om onder water te duiken en op een halve meter afstand mee te zwemmen met een schildpad die je vanuit zijn ooghoeken nauwlettend in de gaten houdt!
De eerste avond hebben we met de hele groep een film gekeken. Dit was erg gezellig. In de gemeenschappelijke ruimte van de boot hadden ze de bedden uitgeklapt (waren stuk of 6 van de groep die daar sliepen) waar we met de hele groep gezellig naast elkaar lagen. We keken de film shark water. Een film over haaien en de verschillende redenen waarom deze prachtige dieren bedreigt worden. Super mooie film over 1 van de meest onbegrepen dieren. Moet zeggen dat ik daarvoor nog wel eens angstig om me heen keek in het water. Na deze film keek ik hoopvol rond in het water in de hoop een haai te zien. Iig echt een aanrader deze film!
De 2e dag stopten we bij een eiland waar we een wandeling maakten en daarna een fotoshoot hadden op het strand. Hier hebben we de grappige fotos met de groep gemaakt. Mensen die werden opgegeten. Een marionette op de hand en andere vormen van gezichtsbedrog. Dit alles was nog altijd in de regen. Terug op de boot met ze allen gelachen om de fotos en die avond erg vroeg naar bed gegaan.
dag 3 hadden we om 7 uur sochtends onze laatste snorkelmogelijkheid, en zowaar kwam de zon ook even kijken. Hierdoor waren de koralen nog net een beetje mooier. Na een half uur waren we het water weer uit en om 10 uur waren we terug in de haven met vaste grond onder onze voeten. De goon was onaangebroken en hebben we weggegeven aan een jongen die we nog kenden van byron bay en de volgende dag de boot op ging.
airlie Beach
Op dit moment begonnen de eerste en enige wrijvingen tussen caz en ik. Ik had het na de boot zo gehad dat ik gelijk door wou naar de volgende plek. We hadden voor we op de boot gingen ook al een plekje op de bus gereserveerd voor die avond. Caz was echter kapot en had het gehad om met al haar natte troep rond te blijven slepen en wou een nachtje rust om haar kleren te wassen. Het eerste uurtje hadden wij ons plekje bij de pooltafel teruggevonden en hebben daar rustig spulletjes uitgezocht terwijl we deze discussie aangingen. Ik had het gewoon gigantisch benauwd gekregen door die boot, de kleine ruimte het constante snelle engels, mijn gebrek aan vrijheid en had deze plek gekoppeld aan het boot avontuur.. IK WOU WEG!! Uiteindelijk had Caz besloten zij bleef daar en ik kon wel verder gaan en dan zou ik haar een dag later terugzien in Cairns. Dus zij had een bed geregeld en daar kon ik me spullen ook wel in kwijt. Dus ik liep met haar mee de kamer in. Een super grootte kamer waar we op dat moment maar met ze 3en in zaten. 1 ander heel aardig meisje. Positief verrast door al deze ruimte heb ik uiteindelijk ook een bed bijgeboekt. Ik heb me de middag heerlijk vermaakt op mijn kamertje... ALLEEN :D Einde van de middag kwam Caz ook terug naar de kamer na een middagje rondstruinen. "Hes raad eens wie ik tegen kwam!" Ik in me hoofd iedereen af die hier in de buurt zou kunnen zijn. Veel mensen van Fraser waar ik me niet over zou verbazen als we die tegen waren gekomen. Tot ik me omdraai en wordt begroet door Josh van onze kiwi groep uit nieuw Zeeland. Die was ze op straat tegen gekomen! Natuurlijk even gezellig bijgepraat.
Besloten om met ze 3en te eten en zijn dus maar even naar de supermarkt gegaan om voedsel te scoren. We hadden nog witte bonen in tomatensaus van Caz der voorraad. (ja engelsen hea:P) Dus hoefden alleen iets erbij te kopen.
Koken in een hostel is af en toe echter ook nog een hele uitdaging. Daar kwamen we in dit hostel dan ook achter. Om etenstijd stroomt de hele keuken vol. Er waren bij lange na niet genoeg spullen. De helft van de gaspitten werkte niet of amper. Oftewel iedereen is op zoek naar pannen om mee te koken. Als je dan een pan hebt moet je op zoek naar een werkende gaspit. Om die aan te krijgen heb je ontbrekende lucifers nodig. Oftwel de ruimte is een chaotische mensenmassa die roepen om pannen, bestek en bakjes. Overstemd door geroep om lucifers of ander vuur. Wij hadden echter een groter probleem. Het blik bonen gaat natuurlijk niet open zonder blikopener... En die was er natuurlijk ook niet in die keuken. Tja.. wat nu? na een krom mes en afgebroken vork hadden we het opgegeven. Tot ik me opeens bedacht dat er naast de keuken het restaurant van het hostel zat. Dus ik ben met mijn zwaar verroeste blik bonen het restaurant in gelopen....
Uiteindelijk hebben we ons eten heerlijk buiten de keuken opgesmikkeld. Waarna we ons zijn gaan klaarmaken voor een gezellig avondje met de groep van onze boot. Er was een tafel gereserveerd per boot. (er gaan daar elke dag zown 15 boten de whitsundays op) Er is dan elke dag een avond met een spellen programma waar je als groep prijzen kan winnen. Met de eerste 2 rondjes gratis drinken. Caz en ik hadden Josh meegenomen aangezien die anders alleen de avond door moest brengen. Uiteindelijk was dat voor mij de redding van de avond. Het engels was weer belachelijk snel in de groep. Dus heb ik de avond gezellig met Josh bijgepraat. Canadezen spreken toch iets rustiger..
De volgende dag hadden we tot de avond in Airlie beach.. Josh moest die dag de boot hebben dus hebben we de avond ervoor al afscheid genomen van hem. De volgende ochtend op zoek naar ontbijt kwamen we echter alweer een bekende tegen. Een jongen van Byron bay was die ochtend met de bus aangekomen. Maar hij moest ook de boot hebben. Hij had echter wel genoeg tijd voor ontbijt. Gezellig met ze 3en ontbijtje gegeten en toen aangeboden om hem mee te helpen zich klaar te maken voor zijn boottocht. Onderweg naar de winkel liepen we de volgende bekende tegen het lijf. Sarah, de vriendin van Caz die ik eerder ook al op het vliegveld in Christchurch tegen kwam en samen Australie mee binnen was gekomen. Gezellig nog even iets gedronken want de regen viel al weer met bakken uit de lucht. Bakje warme chocomel en haar daarna ook op de boot gezet.
Die avond was het tijd voor ons om de bus te pakken. Op naar Cairns!
nu alweer ruim een maand terug in het gigantisch koude nederland. Maar op aandringen toch hier nog een vervolg op mijn verhalen want deze waren natuurlijk nog niet compleet.
Whitsundays
De volgende ochtend kwamen we moe van de nachtbus aan in airlie beach. Hier zou onze whitsundays boottrip later die ochtend starten. We hadden 3 uur om ons klaar te maken voor de trip en dus een plek te vinden om de rest van onze spullen op te slaan. Uiteindelijk hebben Caz en ik ons geinstalleerd bij een hostel in de overdekte parkeerplaats onder de kamers. Hier konden we uit de regen onze spulletjes sorteren en belangrijker de natte kleding van ons Fraser avontuur drogen. Daar zaten we dan met al onze spullen uitgestalt over de pooltafels. ruzie met de hoofd huishouding die ons verbood de drogers te gebruiken voor 12 uur. Even bellen met het thuisfront, voor we onze spullen weer in de tassen propten en ons alweer moesten haasten om op tijd bij de opstapplaats van onze boot te komen. Zoals altijd een kwartier te laat en wederom zonder drinken kwamen we aan bij de boot (we waren weer eens verdwaald onderweg). We mochten nog snel even naar de winkel rennen en hebben daar een pak goon gekocht. Na een korte uitleg werden we verdeeld over de slaapplaatsen. Ik deelde samen met Caz een tweepersoons bed en schuin naast ons sliepen 2 andere meisjes op een persoonbed. Deze ruimte werd afgesloten door een gordijn. aan de zijkant hadden we een plank voor onze spullen met daarboven een klein raampje. Erg klein en niet bepaald comfortabel, maar het is per slot van rekening dan ook een boot.
Tijd om te varen. Ik had al snel ontdekt dat ik op een boot zat met 18 personen. van deze 18 personen was ik samen met 1 ander koppel de enige die Engels niet als moedertaal had. En met deze ontdekking kwam ik er ook achter dat dit een zware 3 dagen gingen worden voor mij. We hadden een leuke gemixte groep qua leeftijden. Maar de gesprekken gingen gigantisch snel en het gemeng tussen welsche, ierse, engelse en amerikaanse accenten is gigantisch moeilijk! Verder hadden we het wederom niet getroffen met het weer. Ze hadden ons gezegt dat op de whitsundays de zon vaak zelfs scheen al deed die dat op het land niet. Niet terwijl wij daar waren. (hoorden later ook dat we dus midden in het regenseizoen zaten. Heeft australie een regenseizoen dan! hmmm okee voor toekomstige reizigers.. hoe tof de spontane situaties ook mogen zijn. Dit soort dingen had ik eigenlijk wel even op moeten zoeken van te voren! ) Dit had als gevolg dat wij als groep 90 % van de tijd binnen doorbrachten. Binnen was nou ook niet echt bepaald groot en al snel snakte ik naar een beetje rust en eigen ruimte. Ik heb dan ook vaak genoeg op mijn bed muziek liggen luisteren met mijn ogen dicht. Ik vond de boot verschrikkelijk nu we zo opgesloten zaten binnen. Ik werd ziek elke keer dat we gingen varen en het enige dat hielp was liggen met mijn ogen dicht.
Maar nu lijkt het alsof ik op de whitsundays alleen maar een verschrikkelijke tijd heb gehad. Dit is natuurlijk niet waar. Elke dag stopten we met de boot en kregen de kans te duiken en of snorkelen in het great barrier reef. Aangezien ik niet kan duiken met mijn oren die ik niet kan klaren, lag ik elke keer in mijn wetsuit te snorkelen in het water. Door geweldig mooie koralen, arsenalen van kleuren van de verschillende vissen en niet te vergeten de schildpadden. Elke keer op verschillende plekken met verschillende redenen waarom we daar waren. Sommige voor het koraal, sommige voor de vissen en die ene plek vanwege de schildpadden. Adembenemend om onder water te duiken en op een halve meter afstand mee te zwemmen met een schildpad die je vanuit zijn ooghoeken nauwlettend in de gaten houdt!
De eerste avond hebben we met de hele groep een film gekeken. Dit was erg gezellig. In de gemeenschappelijke ruimte van de boot hadden ze de bedden uitgeklapt (waren stuk of 6 van de groep die daar sliepen) waar we met de hele groep gezellig naast elkaar lagen. We keken de film shark water. Een film over haaien en de verschillende redenen waarom deze prachtige dieren bedreigt worden. Super mooie film over 1 van de meest onbegrepen dieren. Moet zeggen dat ik daarvoor nog wel eens angstig om me heen keek in het water. Na deze film keek ik hoopvol rond in het water in de hoop een haai te zien. Iig echt een aanrader deze film!
De 2e dag stopten we bij een eiland waar we een wandeling maakten en daarna een fotoshoot hadden op het strand. Hier hebben we de grappige fotos met de groep gemaakt. Mensen die werden opgegeten. Een marionette op de hand en andere vormen van gezichtsbedrog. Dit alles was nog altijd in de regen. Terug op de boot met ze allen gelachen om de fotos en die avond erg vroeg naar bed gegaan.
dag 3 hadden we om 7 uur sochtends onze laatste snorkelmogelijkheid, en zowaar kwam de zon ook even kijken. Hierdoor waren de koralen nog net een beetje mooier. Na een half uur waren we het water weer uit en om 10 uur waren we terug in de haven met vaste grond onder onze voeten. De goon was onaangebroken en hebben we weggegeven aan een jongen die we nog kenden van byron bay en de volgende dag de boot op ging.
airlie Beach
Op dit moment begonnen de eerste en enige wrijvingen tussen caz en ik. Ik had het na de boot zo gehad dat ik gelijk door wou naar de volgende plek. We hadden voor we op de boot gingen ook al een plekje op de bus gereserveerd voor die avond. Caz was echter kapot en had het gehad om met al haar natte troep rond te blijven slepen en wou een nachtje rust om haar kleren te wassen. Het eerste uurtje hadden wij ons plekje bij de pooltafel teruggevonden en hebben daar rustig spulletjes uitgezocht terwijl we deze discussie aangingen. Ik had het gewoon gigantisch benauwd gekregen door die boot, de kleine ruimte het constante snelle engels, mijn gebrek aan vrijheid en had deze plek gekoppeld aan het boot avontuur.. IK WOU WEG!! Uiteindelijk had Caz besloten zij bleef daar en ik kon wel verder gaan en dan zou ik haar een dag later terugzien in Cairns. Dus zij had een bed geregeld en daar kon ik me spullen ook wel in kwijt. Dus ik liep met haar mee de kamer in. Een super grootte kamer waar we op dat moment maar met ze 3en in zaten. 1 ander heel aardig meisje. Positief verrast door al deze ruimte heb ik uiteindelijk ook een bed bijgeboekt. Ik heb me de middag heerlijk vermaakt op mijn kamertje... ALLEEN :D Einde van de middag kwam Caz ook terug naar de kamer na een middagje rondstruinen. "Hes raad eens wie ik tegen kwam!" Ik in me hoofd iedereen af die hier in de buurt zou kunnen zijn. Veel mensen van Fraser waar ik me niet over zou verbazen als we die tegen waren gekomen. Tot ik me omdraai en wordt begroet door Josh van onze kiwi groep uit nieuw Zeeland. Die was ze op straat tegen gekomen! Natuurlijk even gezellig bijgepraat.
Besloten om met ze 3en te eten en zijn dus maar even naar de supermarkt gegaan om voedsel te scoren. We hadden nog witte bonen in tomatensaus van Caz der voorraad. (ja engelsen hea:P) Dus hoefden alleen iets erbij te kopen.
Koken in een hostel is af en toe echter ook nog een hele uitdaging. Daar kwamen we in dit hostel dan ook achter. Om etenstijd stroomt de hele keuken vol. Er waren bij lange na niet genoeg spullen. De helft van de gaspitten werkte niet of amper. Oftewel iedereen is op zoek naar pannen om mee te koken. Als je dan een pan hebt moet je op zoek naar een werkende gaspit. Om die aan te krijgen heb je ontbrekende lucifers nodig. Oftwel de ruimte is een chaotische mensenmassa die roepen om pannen, bestek en bakjes. Overstemd door geroep om lucifers of ander vuur. Wij hadden echter een groter probleem. Het blik bonen gaat natuurlijk niet open zonder blikopener... En die was er natuurlijk ook niet in die keuken. Tja.. wat nu? na een krom mes en afgebroken vork hadden we het opgegeven. Tot ik me opeens bedacht dat er naast de keuken het restaurant van het hostel zat. Dus ik ben met mijn zwaar verroeste blik bonen het restaurant in gelopen....
Uiteindelijk hebben we ons eten heerlijk buiten de keuken opgesmikkeld. Waarna we ons zijn gaan klaarmaken voor een gezellig avondje met de groep van onze boot. Er was een tafel gereserveerd per boot. (er gaan daar elke dag zown 15 boten de whitsundays op) Er is dan elke dag een avond met een spellen programma waar je als groep prijzen kan winnen. Met de eerste 2 rondjes gratis drinken. Caz en ik hadden Josh meegenomen aangezien die anders alleen de avond door moest brengen. Uiteindelijk was dat voor mij de redding van de avond. Het engels was weer belachelijk snel in de groep. Dus heb ik de avond gezellig met Josh bijgepraat. Canadezen spreken toch iets rustiger..
De volgende dag hadden we tot de avond in Airlie beach.. Josh moest die dag de boot hebben dus hebben we de avond ervoor al afscheid genomen van hem. De volgende ochtend op zoek naar ontbijt kwamen we echter alweer een bekende tegen. Een jongen van Byron bay was die ochtend met de bus aangekomen. Maar hij moest ook de boot hebben. Hij had echter wel genoeg tijd voor ontbijt. Gezellig met ze 3en ontbijtje gegeten en toen aangeboden om hem mee te helpen zich klaar te maken voor zijn boottocht. Onderweg naar de winkel liepen we de volgende bekende tegen het lijf. Sarah, de vriendin van Caz die ik eerder ook al op het vliegveld in Christchurch tegen kwam en samen Australie mee binnen was gekomen. Gezellig nog even iets gedronken want de regen viel al weer met bakken uit de lucht. Bakje warme chocomel en haar daarna ook op de boot gezet.
Die avond was het tijd voor ons om de bus te pakken. Op naar Cairns!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
