wild ride to nowhere
Blijf op de hoogte en volg Hester
02 Januari 2011 | Australië, Cairns
ik ben alweer lange tijd terug voor ik eindelijk dit verslag post(zown 2 jaar) maar vind dat ik voor mijn volgende reis hier in ieder geval mijn hoogtepunten moet hebben genoteerd.. en nu weet ik natuurlijk beter dan ooit welke verhalen me het meest bij blijven en hoop iets bondiger te kunnen schrijven.
In cairns zelf moet ik toegeven dat naar mijn mening weinig bijzonders is gebeurd... mijn leukste herrinneringen zijn van de trip die ik met caz heb gemaakt toen we in cairns een auto hadden gehuurd en de omgeving in zijn gegaan.
Met ons kleine gele (sommige zouden zeggen geen auto te noemen) autotje hadden we besloten om naar port Douglas te gaan rijden en onderweg te stoppen bij een soort tuin landgoed iets te gaan. Daar zijn we eerst heen gereden maar toen we daar aankwamen was het al donker.. we konden gelukkig nog iemand wekken bij de desk van de camping en hadden ons met autotje al snel geinstalleerd op het aan ons toegewezen grasveldje op de verlaten camping. Toen we daar stonden bedachten we ons dat we niks geen eten hadden en miss beter op zoek konden gaan naar een winkel om wat voedsel te vinden. onderweg hadden we bij een tankstationnetje al wel een cd opgepikt met de grootste hits door de jaren heen.. en keihard meeblerend op girls just wanna have fun vonden we al snel een winkeltje.. toen ik uit de auto stapte voelde ik opeens iets op me voet... een kever zo groot als mijn voet had zich aan mijn slipper vastgeklampt.. ik ben niet snel bang voor insecten maar ik heb toen toch wel een paar danspassen en hoge sprongen gemaakt en terug op ons kampeerplekje angstvallig alle struiken en hoog gras ontweken voor ik na een grondige check pas mijn benen in de auto durfte te trekken. Na een nacht slecht slapen in ons kleine yellow beast.. ( ondertussen onze bijnaam voor ons autotje) konden we het park bezoeken.. geweldig mooi de oude gebouwen, sommige bijna geheel vervallen en ondergegroeid, het voeren van gigantische aalen in de vijver en veel poses tussen gigantische rijen bomen.. veel ge oeee en ge aahh! waarna we onze weg vervolgden terug de andere kant op naar port douglas.
Nou mocht ik niet rijden aangezien ik onder de 25 ben is een autoverzekering daar 3 keer zo duur dus zou caz de hele weg rijden.. en had zij bedacht dat ik wel kaart zou lezen.. (ik had gewaarschuwd dat dit niet beste plan was) maar met goeie moed onze cd met klassiekers en de gedachte we hoeven maar 1 afslag te hebben zal wel goed gaan dus toch op weg. Zown half uur nadat we die afslag hadden moeten hebben volgens onze berekeningen begonnen we te twijfelen... hebben we em gemist, of zijn we niet zo goed in inschatten hoe konden we nou die ene afslag missen.. keren we om of gokken het erop dat we de afslag nog niet gehad hebben. besloten door te rijden want waren al tijd geen tankstation tegengekomen en hoopten dat er dan wel 1 voor ons ergens was. Uiteindelijk een nieuwe afslag gevonden de kant op waar wij heen wilden, maar was een onverharde weg.. eigenlikj niet toegestaan met een huurauto maar wij gingen er vanuit dat et vanzelf over zou gaan op verharde weg... je raad et al.. natuurlijk niet! we reden al snel tussen bomen door, bomen begonnen steeds meer op soort van regenwoud te lijken. dan weer tussen 2 boerderijen door en weer tussen het oerwoud. Uiteindelijk ergens op een zandweg in de middle of nowhere een boerderij met een ienieminie tankstationnetje.. waarvan we twijfelde of er wel benzine in zou zitten, maar gelukkig konden tanken. opgelucht dat we iig door konden snel onze weg vervolgd. Eigenwijs als we waren gewoon verder op de weg.. nu teruggaan zou zon verspilling van tijd betekenen. dus wij bleven hopen dat deze weg ook naar port douglas zou leiden. Na nog uur rijden over verlaten wegen en enkele bouwvallige boerderijen begon het donker te worden en daarmee wij erg onrustig.. voor ons gevoel zouden we er nu toch al bijna moeten zijn. Toen we eindelijk in een dorpje terecht kwamen ging onze opluchting al snel over in een naar gevoel. het gevoel dat als we onze auto neer zouden zetten we terug zouden komen bij een geel ding met kratjes ipv wielen en zonder ramen.. er was een politiepost waar we stopten en even naar binnen gluurden.. knipperende lampen maar compleet verlaten.. snel terug naar de auto... vlak achter het dorp was een soort van kamphuis met daarvoor een jeep met duidelijke toerist erin. wij happy de peppy.. even vragen waar we waren en of dit de weg naar port douglas was.. ja we zaten goed.. gewoon het water oversteken ( een soort van dam waar het water maar 10 cm diep was waar we dan met de auto door zouden kunnen) de weg afrijden en met half uurtje zouden we er zijn. Vol goeie moed weer terug de auto in en onze weg vervolgd. ondertussen pikkedonker. tussen het oerwoud onverharde slechte weg die redelijk steil liep en kronkelde.. borden met waarschuwingen voor alligators stonden bij elk watertje wat we tegenkwamen. na 15 minuten begon caz in paniek te raken wat als die jongen andere intenties had en ons zou achtervolgen.. gewoon rustig doorrijden.. niet zo gek doen! na 10 minuten begon caz der paniek wel over te slaan op mij.. en toen we onder aan een helling stonden waar we met de auto absoluut niet verder konden en de auto het ook niet trok om achteruit te rijden met de kleine steentjes op de weg waar de auto op weg slipten, was bij caz de paniek compleet. Mijn hart zat in me keel en ik had et helemaal gehad. Dus ik besloot hup die auto uit en wisselen ik ga wel terugrijden! met wat moeite toch de auto gedraaid en weer terug de heuvel op. langs het zigeunerdorp en terug naar een camping die we ergens verscholen tussen het bos eerder hadden zien liggen. pas toen we daar aankwamen begonnen we weer rustig te worden. De eigenaresse van de camping bevestigde onze voorgevoelens over het dorp, het was een dorp van de oorspronkelijke bewoners en inderdaad voor ons niet de meest veilige plek. over de weg waar we heen waren gegaan was ze stomverbaast.. welke idioot heeft jullie daar overheen gestuurd. Dat kan alleen met 4 wielaandrijving. Jullie hadden weggespoeld kunnen worden met dat autotje over dat water.. en niet haalbaar die weg met ons kleine gele monster... mazzel dat we er zo goed vanaf waren gekomen.
nu uiteindelijk wel weer 1 van de dingen die me meest is bijgebleven.. maar toen echt niet leuk! de volgende dag toch weg teruggereden waar we vandaan kwamen terug naar cairns, port douglas zouden we niet meer redden.
In cairns zelf moet ik toegeven dat naar mijn mening weinig bijzonders is gebeurd... mijn leukste herrinneringen zijn van de trip die ik met caz heb gemaakt toen we in cairns een auto hadden gehuurd en de omgeving in zijn gegaan.
Met ons kleine gele (sommige zouden zeggen geen auto te noemen) autotje hadden we besloten om naar port Douglas te gaan rijden en onderweg te stoppen bij een soort tuin landgoed iets te gaan. Daar zijn we eerst heen gereden maar toen we daar aankwamen was het al donker.. we konden gelukkig nog iemand wekken bij de desk van de camping en hadden ons met autotje al snel geinstalleerd op het aan ons toegewezen grasveldje op de verlaten camping. Toen we daar stonden bedachten we ons dat we niks geen eten hadden en miss beter op zoek konden gaan naar een winkel om wat voedsel te vinden. onderweg hadden we bij een tankstationnetje al wel een cd opgepikt met de grootste hits door de jaren heen.. en keihard meeblerend op girls just wanna have fun vonden we al snel een winkeltje.. toen ik uit de auto stapte voelde ik opeens iets op me voet... een kever zo groot als mijn voet had zich aan mijn slipper vastgeklampt.. ik ben niet snel bang voor insecten maar ik heb toen toch wel een paar danspassen en hoge sprongen gemaakt en terug op ons kampeerplekje angstvallig alle struiken en hoog gras ontweken voor ik na een grondige check pas mijn benen in de auto durfte te trekken. Na een nacht slecht slapen in ons kleine yellow beast.. ( ondertussen onze bijnaam voor ons autotje) konden we het park bezoeken.. geweldig mooi de oude gebouwen, sommige bijna geheel vervallen en ondergegroeid, het voeren van gigantische aalen in de vijver en veel poses tussen gigantische rijen bomen.. veel ge oeee en ge aahh! waarna we onze weg vervolgden terug de andere kant op naar port douglas.
Nou mocht ik niet rijden aangezien ik onder de 25 ben is een autoverzekering daar 3 keer zo duur dus zou caz de hele weg rijden.. en had zij bedacht dat ik wel kaart zou lezen.. (ik had gewaarschuwd dat dit niet beste plan was) maar met goeie moed onze cd met klassiekers en de gedachte we hoeven maar 1 afslag te hebben zal wel goed gaan dus toch op weg. Zown half uur nadat we die afslag hadden moeten hebben volgens onze berekeningen begonnen we te twijfelen... hebben we em gemist, of zijn we niet zo goed in inschatten hoe konden we nou die ene afslag missen.. keren we om of gokken het erop dat we de afslag nog niet gehad hebben. besloten door te rijden want waren al tijd geen tankstation tegengekomen en hoopten dat er dan wel 1 voor ons ergens was. Uiteindelijk een nieuwe afslag gevonden de kant op waar wij heen wilden, maar was een onverharde weg.. eigenlikj niet toegestaan met een huurauto maar wij gingen er vanuit dat et vanzelf over zou gaan op verharde weg... je raad et al.. natuurlijk niet! we reden al snel tussen bomen door, bomen begonnen steeds meer op soort van regenwoud te lijken. dan weer tussen 2 boerderijen door en weer tussen het oerwoud. Uiteindelijk ergens op een zandweg in de middle of nowhere een boerderij met een ienieminie tankstationnetje.. waarvan we twijfelde of er wel benzine in zou zitten, maar gelukkig konden tanken. opgelucht dat we iig door konden snel onze weg vervolgd. Eigenwijs als we waren gewoon verder op de weg.. nu teruggaan zou zon verspilling van tijd betekenen. dus wij bleven hopen dat deze weg ook naar port douglas zou leiden. Na nog uur rijden over verlaten wegen en enkele bouwvallige boerderijen begon het donker te worden en daarmee wij erg onrustig.. voor ons gevoel zouden we er nu toch al bijna moeten zijn. Toen we eindelijk in een dorpje terecht kwamen ging onze opluchting al snel over in een naar gevoel. het gevoel dat als we onze auto neer zouden zetten we terug zouden komen bij een geel ding met kratjes ipv wielen en zonder ramen.. er was een politiepost waar we stopten en even naar binnen gluurden.. knipperende lampen maar compleet verlaten.. snel terug naar de auto... vlak achter het dorp was een soort van kamphuis met daarvoor een jeep met duidelijke toerist erin. wij happy de peppy.. even vragen waar we waren en of dit de weg naar port douglas was.. ja we zaten goed.. gewoon het water oversteken ( een soort van dam waar het water maar 10 cm diep was waar we dan met de auto door zouden kunnen) de weg afrijden en met half uurtje zouden we er zijn. Vol goeie moed weer terug de auto in en onze weg vervolgd. ondertussen pikkedonker. tussen het oerwoud onverharde slechte weg die redelijk steil liep en kronkelde.. borden met waarschuwingen voor alligators stonden bij elk watertje wat we tegenkwamen. na 15 minuten begon caz in paniek te raken wat als die jongen andere intenties had en ons zou achtervolgen.. gewoon rustig doorrijden.. niet zo gek doen! na 10 minuten begon caz der paniek wel over te slaan op mij.. en toen we onder aan een helling stonden waar we met de auto absoluut niet verder konden en de auto het ook niet trok om achteruit te rijden met de kleine steentjes op de weg waar de auto op weg slipten, was bij caz de paniek compleet. Mijn hart zat in me keel en ik had et helemaal gehad. Dus ik besloot hup die auto uit en wisselen ik ga wel terugrijden! met wat moeite toch de auto gedraaid en weer terug de heuvel op. langs het zigeunerdorp en terug naar een camping die we ergens verscholen tussen het bos eerder hadden zien liggen. pas toen we daar aankwamen begonnen we weer rustig te worden. De eigenaresse van de camping bevestigde onze voorgevoelens over het dorp, het was een dorp van de oorspronkelijke bewoners en inderdaad voor ons niet de meest veilige plek. over de weg waar we heen waren gegaan was ze stomverbaast.. welke idioot heeft jullie daar overheen gestuurd. Dat kan alleen met 4 wielaandrijving. Jullie hadden weggespoeld kunnen worden met dat autotje over dat water.. en niet haalbaar die weg met ons kleine gele monster... mazzel dat we er zo goed vanaf waren gekomen.
nu uiteindelijk wel weer 1 van de dingen die me meest is bijgebleven.. maar toen echt niet leuk! de volgende dag toch weg teruggereden waar we vandaan kwamen terug naar cairns, port douglas zouden we niet meer redden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
