Treinreizen

Kim? Fuck die is al weg... Nou hup erachteraan dan maar. Kim beent met grote stappen voor me uit, niet bij te houden. Ik krijg het Spaans benauwd heb geen idee waar ik naartoe moet en wordt gek van die mannetjes die om me heen blijven draaien dat ze weten waar wij heen moeten. Fijn, nou ik nog! Vanaf het moment dat de auto stopte, we snel onze bagage moesten pakken uit de achterbak, sunjee die ons treinkaartje aan allemaal mannetjes overhandigd, die druk overleggen terwijl de auto's achter ons ongeduldig beginnen te toeteren en dan Kim die ervandoor spurt en onderweg bijna een riksja meepakt, of liever gezegd andersom. Ik heb et alweer gehad hiermee, heb even tijd nodig om situatie in te schatten en dan te kijken waar we heen moeten en slimste manier is. Maar Kim interpreteert mij verkeerd en ik haar. Ik vat haar gedrag op als onrustig, gestrest, vluchten voor die mannen. Zij dat van mij als gestrest, niet weten wat te doen. Oftewel geen tijd voor kijken. Kim wil lopen en door. Ondertussen met snauw de zenuwwekkende mannetjes eindelijk weggestuurd. en na het aan 1 iemand gevraagd te hebben door naar het perron. Ik twijfel want degene die ons naar het perron verwijst twijfelde ook. Maar oke nog steeds de pas erin en dus gaan. Op het perron na aandringen van mij nog x gevraagd. Ander perron. Opdat perron nog x gevraagd, weer andere perron. Oke nou was ik het zat, we hadden nu nog tijd om rustig naar voren te lopen en daar te checken had geen zin om last minute te gaan rennen en zoeken voor een trein of nog erger em te missen. Kim uiteindelijk overgehaald en voor aangekomen, staat er gewoon een bord met treintijden en perron erbij. Als we langer hadden blijven staan hadden we dat in begin ook gezien. Nog even zoeken naar juiste wagon en toen konden we plaatsnemen op ons plekje voor de komende 14 uur.

We kwamen er al snel achter dat we ons in gevarieerd maar goed gezelschap bevonden. We deelden ons stukje met 6 anderen. Waarvan er 1 de hele tijd heeft geslapen en 1 ander geen Engels kon. De rest hebben we gezellig mee zitten praten. 2 oudere mannen die goed Engels spraken, een student die ook goed Engels sprak en een Duitse vrouw die al jaren in India woonde. Gesprekken over schoolsystemen, cultuur en vele discussies tussen de oudere mannen ;) . Ook kregen we advies over onze reis en Helga de Duitse vrouw bekommerde zich al snel over ons 2 domme Nederlandse meiden. Waarschuwingen dat we voorzichtiger moesten zijn en ze regelde zelfs een slaapplaats in een guesthouse in varanasi voor ons. Snachts sliepen we 3 hoog boven elkaar, en 1 voor 1 verliet iedereen de trein. Tot Helga, Kim en ik laatste waren. Nog even kaarsje aangestoken op een kaneelrolletje voor mijn verjaardag, super lief! En toen de trein uit de riksja in naar het guesthouse.

Onze volgende treinreis verliep geheel anders. Ten eerste hadde we geleerd van de eerste keer dus stonden in 1 x op het goede perron. Ik was die dag al hele dag ziek dus blij dat ik kon zitten ben ik neergeploft in de trein. Dit keer hadden we een luxere klasse en hadden we 2 bedden boven elkaar. Geen geklap met banken als je wilt slapen. We waren omringd door echte indiaantjes, goede gesprekken zaten er dus niet in. Ik zocht al voor de trein ging rijden mijn bedje bovenin op. Ik voelde me zo beroerd. Ik heb zo 4 uur gelegen en ging toen op zoek naar paracetemol, maar werd zo beroerd van het omhoogkomen. Heb alles eruitgegooid. Zweet op me voorhoofd heb me lang niet zo beroerd gevoeld. Maar daarna voelde ik me langzaamaan wel beter. De reis duurde ruim 30 uur, ik heb grotendeels gelegen met me ogen dicht. De treinreis veranderde ondanks mijn verbeterende gezondheid langzaamaan steeds meer in een hel. De kakkerlakken liepen om ons heen en de trein was spaansbenauwd. Kim begon last te krijgen van haar buik en na 30 uur waren we zo blij de frisse lucht op te zoeken. We waren in Kaylan bij mumbai, en hadden 9 uur voor we weer in de trein moesten stappen voor onze volgende 26 uur durende reis naar het zuiden.

Die avond hebben we een vlucht van mumbai naar cochin geboekt. De trein zou Kim niet overleven en wou ik niet eens meer aan denken!