directe kennismaking!

laat ik dan maar verder gaan bij het landen van mijn laatste vlucht.. (overigens een hel die landing.. super last van me oren nu half doof dus nou snap ik helemaal niet meer wat mensen tegen me zeggen! ;P) maar toen ik geland was ik me netjes door het vliegveld naar de bagage band begeven.. netjes de arrival hall in.. daar even pinnen.. daar kwam zelfs geld uit.. maar je snapt em al.. zo voorspoedig kan het natuurlijk niet blijven gaan!;)
nee hoor, kwam aardig meisje tegen in het vliegtuig uit belgie, dus besloten samen even uit te zoeken waar en hoe we de bus moesten pakken.. en dan ook gelijk even simkaart voor mij te kopen.. daar ging het fout, daar kwam afgeleidde, chaotische hester weer naar boven! zitten we in de bus.. denk laat ik die simkaart gelijk in me telefoon doen! was ik me telefoon kwijt.. hele tas opzekop midden in die bus (kleine tas niet backpack howr! ;) maar tevergeefs... kon hem niet vinden.. ik naar de buschauffeur, want extra kaartje zou me toch 32 dollar kosten.. Even overlegt en even later roept ie me dat ik op een hoek van een straat wel kan wachten tot de bus van de andere kant eraan komt.. als ik dan zou zeggen dat ik van zijn bus afkwam hoefde ik niet te betalen.. Zo geregeld zo gedaan, liep super, andere bus kwam er net aan dus na wat onderlinge verklarende handgebaren tussen de busshauffeurs was ik welkom om terug te rijden naar het vliegveld. Maar dat ging ook niet goed.. ik in de veronderstelling dat er 1 hal is van het vliegveld, stap ik dus bij de eerste halte vliegveld uit.. Neee fout! ik moest naar de internationale terminal... met de bus! kon ik weer een kwartier op de bus wachten. Uiteindelijk aangekomen bij de winkel waar ik mijn simkaart heb gekocht en waar ik dus mijn telefoon moet zijn vergeten. Zij had niks gevonden, en vond het super erg voor me. Ze gaat nu kijken of ze hem nog tegen komt.. dan mailt ze me en ik moet haar over 2 dagen bellen of ze al iets heeft gevonden. later kwam ik haar nogmaals tegen en op dat punt wou ze me al haar eigen telefoon aanbieden.. ze vond het zo erg voor me! Maar ik ook bij het vliegveld gevraagt over mijn telefoon, niemand had em gezien, maar echt die mensen zijn zo behulpzaam, kwam er 2 later tegen die serieus mij aanspraken of het al was gelukt.. super lief toch!

uiteindelijk nadat ik email achtergelaten had terug naar de bus. En nu dus in mijn hostel.. heb kamer met 4 stapelbedden, simpel maar wel netjes.. en als ik dit zo schrijf denk ik slapen slapen slapen .. val om.. dus mensen ik laat het hier even bij.. Ik ben in Auckland.. en ik ben in orde!

liefs

btw leuk jullie reacties!