WTF Hester wat doe je?

Opeens besef ik me dat ik door de douane loop... ALLEEN! Het eerste afscheid ging me eigenlijk wel heel erg gemakkelijk af, steeds herhalend: het dringt nog niet door....

Nee daar kwam ik achter. Bij de tweede omhelsing van jasper, de rode ogen van mijn moeder begon toch eindeljk het belletje te rinkelen. Een half jaar lang op pad, alleen de wereld over. Na me losgewrongen te hebben van jasper dan toch maar richting de poortjes, nog acht keer omdraaien en zwaaien (mensen achter me in de rij me maar gek aankijken dat ik na elke 2 stappen weer even moest zwaaien.. (maakte ik me op dat moment nog druk om ;))) en dan door de poortjes, een laatste keer omkijken en dan komt het besef! het echte besef... tranen springen in mijn ogen, liefste loop ik terug. ik sta daar alleen, zonder werkende telefoon... hier begint mijn reis.

Wil ik dit wel? kan ik dit wel? ben ik wel helemaal klaar hiervoor? ik wil niet! ik wil terug! een hopeloos gevoel,, toen maar besloten op de zakelijke denkwijze verder te gaan... gevoelens uit en actie!

Per direct maar het boek gaan kopen, wat ik al eerder had gekocht van mijn afscheidsboekenbon van de zwijger, maar natuurlijk zoals niet anders had gekunt bij mij, was vergeten... (wat een zin!) Daarna een rustig plekje opgezocht om de wifi zone op schiphol even uit te testen. Verbinding ja,, internettoegang nee! Hoop dat dat nog wel verbeterd. Maar ik moet toegeven in dit geval misschien maar beter, want weet niet of ik nog het vliegtuig had gepakt als ik mensen via msn had gesproken op dat moment. Maar geen internet dus op zoek naar voedsel! Kom ik er tijdens mijn zoektocht achter dat mijn creditcard nog niet geactieveerd is. dus op naar de ABN.. maar nee die weten het natuurlijk ook niet! " loop anders even naar boven naar de ABNlounge, vraag het daar dan even dat kunnen ze wel regelen voor je." Ergens boven achteraan een gangetje door de ABNlounge gevonden, maar daar konden ze me ook niet helpen.. Dus conclusie,, geen creditcard. Of iig voorlopig niet. En ondertussen bijna te laat voor mijn vliegtuig (hoe had het ook anders gekund!) boarden tot 18.50 ik netjes om 18.45 bij de gate (aardige prestatie al zeg ik het zelf ;)) Had mijn vlucht vertraging! Uiteindelijk kwart over 8 vertrok mijn vlucht, ruim een uur te laat, maar ik zat in het vliegtuig!

Na een uurtje vliegen zie je dan de lampjes van londen gezellig onder je verschijnen. ik ben nog nooit in londen geweeest, maar kreeg er al helemaal een warm gevoel van! (waarschijnlijk ziet het er overal zo uit met lampjes van die afstand maar toch) Mijn wereldreis was begonnen.... Ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik in londen ben geweest... heb er niks van gezien, maar ben er geweest!

Momenteel zit ik in het vliegtuig naar sydney via Bangkok, zijn net opgestegen dus nog een lange zit te gaan, maar moet zeggen dat mijn hersenen langzaam wakker aan het worden zijn. Zoals de afgelopen dagen bij mij thuis alles aan me voorbij ging, hoe ik hersenloos in een roes zonder gevoel mijn reis voorbereidde, zo begint nu alles te leven. Het begon met emotie, kon het eerste moment niet eens de boekjes lezen die ik mee had gekregen! was veel te bang om in tranen uit te barsten,, wat al bijna gebeurde als ik naar de boekjes keek. Nu alles weer onder controle, moet mezelf nog af en toe moed in praten, maar ik heb er toch wel weer zin in, ondanks dat ik jullie daar toch al wel btje begin te missen! Maar ook merk ik dat ik weer kan genieten van mijn vreemde gedachtegangen, binnenpretjes en zelfspot! haha heerlijk als ik die fotos en verhalen van jullie zie.. en ik me ervan bewust ben dat ik keihard zit te lachen en het me eigenlijk niks kan shcelen dat de mensen om me heen me vragen aankijken. Hoe ik me af kan vragen hoelang het gaat duren voor ik niet meer automatisch in het Nederlands antwoord als iemand iets aan me vraagt. ( wat overigens ook wel weer zijn voordelen heeft, ,om beetje hulpeloos over en mensen zijn dan toch wel heel bereidwillig om te helpen, of hebben begrip, Haha net als bij de douane op londen, ik weer verzoken in me eigen gedachten... vraagt de douanier waar ik naar toe ga.. (waarna ik glazig in eigen gedachten denk,,, ja waar ga ik eigenlijk naartoe... ) Wat hij schijnbaar opvangt alsof ik het niet heb verstaan en de vraag nogmaals op een rustig tempo herhaalt.. um.. umm... sydney... O okee! ik ondertussen verder denkend lol hebbend over mijn eigen vreemde gedrag!:)
Ben nu alweer een aantal uurtjes verder, zit op het vliegveld in Bangkok. Moet niet overstappen, maar alleen het vliegveld even uit... WAt inhoudt dat je dus alsnog door de douane en alles heen moet, maar zelfs dta is me gelukt! Ow en even om jullie spirit te boosten ( en beetje de mijne) hier regent het ook! voelt bijna als thuis! ;) maar nu zit ik dus te wachten tot het vliegtuig weer klaar is om verder te gaan. Net 10 uur gevlogen, moet zeggen dat is idd wel een lange zit! en zeker aangezien ik niet kan slapen, maar zat wel naast aardige mensen... Ze spraken amper engels, maar ach daar moet ik toch maar vast aan gaan wennen.

Ow en jas,, zat met allemaal britten (ja behalve de mensen naast me idd ;)) dus ben aan mijn accent aan het werken ;) is dat accent nummer 1! voor kim en mattin... ik ging sex and the city 2 kijken in het vliegtuig, maar is niet hetzelfde zo zonder jullie!

Nou veel meer heb ik niet te vertellen, echt enerverend is zown vliegreis dan toch ook niet!

missen jullie me al een beetje? ;P