auckland museum en blokje om met de hond

haha ik hoorde alweer dat het tijd werd voor een volgend verhaal, dus jahoor hier is die dan eindelijk!

Ik zit momenteel nog steeds bij familie in Auckland, wat mij de mogelijkheid geeft hier de omgeving te verkennen. Ofnoujah tenminste dat zou een mogelijkheid zijn als het weer iets meer mee zou werken. Dus ging ik maar op zoek naar iets wat binnen is. Zo kwam ik uit op het museum in auckland. Iets wat ik normaal niet snel uit zou kiezen, maar las er aantal goede dingen over op het internet dus ach het is beter dan thuis zitten! John (man van de dochter van de zus van mijn oma... Ow dat was trouwens ook nog discussiepunt... wat maakt dat mij? :P) bood aan om mee te gaan aangezien hij ook wel van musea houdt, en daar al heel lang niet geweest was.

In het museum was de eerste ruimte over de redelijk recente geschiedenis van Nieuw Zeeland.. (inrichtingen, kunst, kleding, leefwijze,, ) en ik dacht: hopelijk gaat het niet 3 verdiepingen door op deze voet, dat is wel heel veel saaie leesstof! haha maar dat viel mee! De volgende ruimten ging over de maori's, dat zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Super interessant! dus ik ben daar alle bordjes gaan lezen,, de filmpjes kijken alles! en dat kost best wel wat tijd, engels lezen gaat toch nog niet zo heel erg snel ;) haha dus ik denk dat John een beetje moe werd van mijn getreuzel, hij was al 2 zalen verder geweest en wou eigenlijk wel verder.. dus maar afgesproken dat ik hem na 2,5 uur buiten zou zien. Ik was ondertussen toe aan de volgende zaal dus liep de gang door naar de volgende zaal over de maoris. Waar in het midden een zeilboot stond/hing, de maori muziek, en ik in de ruimte helemaal alleen... zooo impressive! ogen dicht en ik was op zee... heerlijk hester alleen in het museum, tot ik me kapotschrok van stemmen vlak achter me! haha die moeten ook hebbben gedacht wat een gek! dus ik ben maar snel weggevlucht en me gaan orienteren op de andere afdelingen van het museum.
De 2e verdieping ging over de natuur in Nieuw Zeeland. Ik liep als eerste de zaal over de vulkanen in. Het gebulder van vulkanen kwam gelijk op me af! daarna het geroezemoes van alle mensen in de ruimte,, best bizar aangezien ik in de rest van het museum vrij weinig mensen zag! ik denk dat het kwam doordat dit de meest interactieve ruimte van het museum was. Het gebulder van de vulkaan als constand achtergrond geluid, de nagebouwde vulkaan in het midden van de ruimte en achterin een huis waarin elke 12 minuten een show startte waarin je mee kon maken hoe het is om in zo'n vulkaanuitbarsting te zitten, vloer kon bewegen en alles. Ben ik overigens niet in geweest. het gebulder van de toeristen en natuurlijk de vulkaan werd me al snel te veel dus ben snel doorgelopen naar het oceaan gedeelte..
maar ook hier hadden ze weer veel visuele en geluidseffecten, werd veeel te veel voor me dus ik ben zoongeveer de ruimten doorgerend naar het landgedeelte. (overigens wel echt heel leuk die interactieve ruimten,, niet mijn ding maar wel super vet gedaan!) In het landgedeelte kon ik weer lekker tot rust komen met de fluitende vogels om me heen. Tot ik in de grot kwam en ze allemaal kruipende gingantisch op spinnen lijkende beesten hadden lopen (ja wel achter glas!) (ow en ze liepen niet,, zaten gewoon stil) maar kreeg overal de kriebels en ben dus maar snel naar de volgende verdieping gevlucht.
Op de derde verdieping zaten de tentoonstellingen over ww1,ww2 en de oorlogen in Nieuw Zeeland. De eerste ruimte waar ik in kwam was een soort van gedenkruimte met allemaal namen, een herdenkingsaltaar in het midden, vlaggen aan de muur. Ik natuurlijk weer zwaar onder de indruk, dus zo stil mogelijk, de namen bestuderend, door de ruimte heen. Toen ik heel even stil stond bij het herdingsaltaar, liet wederom een luidruchtige toeriste me opschrikken. Zwaar aso liep ze daar met haar videocameraatje respectloos ongeinterreseert opnamen te maken van ik vermoed alles wat haar pad kruiste. Ow was haar al eerder tegen gekomen bij het maori gedeelte, daar stond een soort van tempel, hele grote ruimte waar je in kon, maar bij de ingang stond een bordje met het verzoek om uit respect voor de maoris wel je schoenen uit te doen voordat je deze ruimte zou betreden. Het moment dat ik (elk bordje lezend dat ik tegen kwam.. deze dus ook!) dat bordje stond te lezen naast 2 andere bezoekers die zich netjes van hun schoenen aan het ontdoen waren, komt zij langs gestormd... camera voor haar neus, stampend op haar niet uitgetrokken schoenen! echt kan dat soort mensen wel wurgen,, ook alle japanners ( doe de japanner! :P) die met hun cameras met gigantische lenzen in het wildeweg fotos maken van alles wat ze tegenkomen..(is het enige wat ze konden doen daar aangezien ze geen engels kunnen lezen, verstaan vermoed ik (doet mij altijd afvragen wat ze met al deze (hoogstwaarschijnlijk onscherpe, (ze hebben geen tijd om scherp te stellen)) foto's doen. Die plakken ze in een boek? en dan als ze oud bejaard en gepensioneerd thuis zitten, met veel te veel vrije tijd die zij niet gewend zijn, dan kunnen ze alles terugkijken? maar okee ik dwaal af.. mijn punt was volgens mij de respectloze toeristen, waarmee ik wilde verklaren waarom ik geen fotos gemaakt heb van het museum tripje! maar don't worrie ik ga nog vaak genoeg de japanner move doen en waarschijnlijk nog heel veel foto's maken!
maar ik was in de hal en heb me snel uit de voeten gemaakt voor ik mezelf niet in kon houden en haar echt naar haar keel greep ;) haha dus de ruimten van ww1 ingelopen. Heel veel artilleriegeluiden, kleding uit die periode, veel poppen met die kleding aan, met natuurlijk de accesoires die niet kunnen ontbreken, geweren, kannonnen, noem het en het stond er. Kreeg er helemaal de rillingen van! en natuurlijk was ik in deze ruimten dan wel weer alleen! :P dus ik heb me er maar zonder te veel te kijken, te vaak schrikkend van poppen met duitse, britse, japanse uniformen aan, door de ww1 en ww2 ruimten heen gestormd. Alleen even verwondert stilgestaan bij een vliegtuig uit deze tijd, dat binnen in een betonnen ruimte opgesteld stond. Verwonderend over de manier hoe ze hem daar binnen moeten hebben gekregen zonder zichtbare uitgang behalve het kleine deurtje waardoor ik naar binnen was gekomen.
Hierna kwam ik bij het gedeelte over de oorlogen binnen Nieuw Zeeland. De echte gescheidenis van NZ. Dus ik was gelijk weer helemaal in de ban van alle informatie die ze daar hadden tentoongesteld.. het verschil in houding tussen de hoofden van de maoris op de fotos en de fotos van de britse officieren. De manier van fotograferen zei al zoveel over de manier van denken die men in deze tijd had over de oorspronkelijke bevolking van dit land. Nadat ik elk bordje geheel had nageplozen in de gehele ruimte ben ik op een bankje gaan zitten voor een scherm waar een ingekortte docu werd getoond over de verschillende oorlogen in die tijd. Ik heb daar 15 minuten gezeten.. toen ik daar aan het begin was liepen er alleen maar af en toe vluchtig mensen door de ruimte om snel weer verder te lopen. Maar aan het einde van het filmpje zaten en stonden er nog 8 mensen om me heen mee te kijken! haha wat zijn mensen toch kuddedieren! wel leuk vond ik een van de laatste conclusies in het filmpje.. De Britten liepen vol in een val van de Maoris. De britse commandant leed grote verliezen door deze slimme val! en had hierna voor het eerst respect voor de maoris. Het waren geen wilden zoals afgebeeld op de foto's maar het waren mensen die gewoon hun grond en leefgebied probeerden te verdedigen!
Toen ik alles had gezien en gelezen besloot ik nog even naar de maori zalen beneden te gaan om daar nog even rond te neuzen tot ik John moest meeten voor het museum. Onderweg naar de zaal kwam ik nog een klein zaaltje tegen over een bekende NZ filmmaker van lang geleden. De eerste die met dubbele lagen special effects in zijn film realiseerde. Meer opvallend vond ik zijn voor die tijd vooruitstrevende kijk op het leven, wat zo leuk terug te zien was in de filmfragmenten die ze lieten zien van zijn film. Erg leuk! haha voor mij erg interressant!
Ik heb hierna nog een half uurtje hard geprobeert om in de maorizaal alles te zien, maar kwam al snel tot de conclusie dat dit me never nooit zou lukken!
Dus stond ik om 4 uur precies netjes op tijd,, (heel vreemd niks voor mij!) voor het museum, zwaar gemotiveerd om zelf ook NZ te gaan ontdekken! maar kapot moe van alle indrukken!



Dinsdag een rustig dagje naar de familie. Ik ben sochtends eerst mijn was gaan doen.. voor mij al een hele ondernemiingg met een wasmachine die ik niet ken en op geen enkele manier lijkt op die thuis. Na lang zoeken voor het zeepbakje, maar besloten dat het er ook niet toe deed dus heb het waspoeder er maar los opgegooit.. (heb nu zwarte sokken met witte vlekken ;) maar ze ruiken wel heel lekker!) daarna moest het in de droger, want hier buiten ophangen is een sport opzich elke keer naar buiten rennen als het gaat regenen! dus gewoon de droger in leek me wel zo makkelijk! ik 2 keer de knop omgedraaid maar er gebeurde niks alleen de klok op de droger ging lopen... Net toen ik het wou opgeven kwam ik tot de ontdekking dat het helpt als je de stekker erin doet! maar dit was niet het enige avontuur van de dag! Ik ging die middag naar tante jannie (zus van mijn oma) ik had haar beloofd dat ik bij haar zou komen zwemmen. Dus ik had tegen yvonne gezegt dat ik daar wel heen zou lopen met de hond. dan is die ook gelijk uitgelaten! dus ik tante jannie gebeld dat ik zou komen, gewacht tot het was gestopt met regenen, hond aangelijnd en met een simpel getekende kaart van john op pad! al toen ik hier in de straat liep vroeg ik me af of ik wel goed liep, of ik de kaart niet opzekop had.. maar ach,, ik denk gewoon doorlopen kan altijd de bus terug pakken ;) haha nou ik heb voor een half uur gedacht dat ik zwaar verdwaald was en totaal verkeerd was gelopen. Was ook nog is constand aan het worstelen met lucie de hond.. Die stopt niet bij het oversteken,, probeert mij naar de overkant te slepen. En ik elke keer voor het oversteken heel diep nadenken van welke kant komen de auto's nou ook alweer.. Na een half uur kwam ik de shell tegen... Die stond op mijn handgetekende kaart! dus ik zal wel op de juiste route zitten dan! uitendelijk heb ik er een uur over gelopen, maar dnek dat ik wel de kortste route heb gelopen dus het viel mee. Met tante jannie een leuke middag gehad! was savonds gesloopt moe, dat wel.. en dat van mijn rustige dagje! :P

haha nou ik denk dat dit wel even genoeg leesstof is voor nu! donderdag begint het echte rondreizen door NZ dus dan de echt spannende verhalen ;P

liefs