Noord India
Door: Hester
Blijf op de hoogte en volg Hester
19 Januari 2013 | India, Bīkāner
Sorry voor het lange wachten, schrijven is toch even omschakelen zo tijdens et reizen, maar ik heb weer even me best gedaan.
Nou denken jullie hier moeten de echte avonturen beginnen, ik zal jullie helaas teleur moeten stellen.
De volgende ochtend werd om 8 uur naar onze kamer gebeld dat onze chauffeur gearriveerd was. Als een gek naar beneden gehaast aangezien ons de dag daarvoor half 9 was gemeld, om hier onze auto en wat later bleek onze privé chauffeur aan te treffen. Lala van de dag ervoor kwam ons nog uitzwaaien en had voor ons zijn neef als chauffeur geregeld. Wij stapten de auto in met de verwachting dat deze ons naar de vertrekplaats vd bus zou brengen. Na half uur kwamen we er echter achter dat sunjee ons gezelschap voor de komende 12 dagen zou zijn.
We hebben deze eerste dag overwegend in stilte doorgebracht. Overdonderd door het chaotische verkeer, en nieuwsgierig naar india hebben we zo ongeveer met onze neuzen tegen het raam geplakt gezeten. Koeien honden en geiten die de weg oversteken of zelfs hadden besloten dat midden op een drukke kruising wel goed plekjezou zijn vooreen dutje. En we hadden al snel vastgesteld dat de enige verkeersregels zijn: toeteren, hardertoeteren en nog meer toeteren. En gaan, niet kijken maar duwen, met beleefdheid kom je hier nergens.
Om 1 uur stopten we voor lunch bij een luxe resort achting buffet gelegenheid. We hebben gekeken en snel besloten dat wij niet voor dit soort dingen kwamen naar India. Die avond stopten we voor ons hotel in mandawa waar de rijen toeristen auto's al verraden dat dit niet zo'n local dorpje was als dat ons was beloofd en beseften we dat India ontdekken in deze karavaan van toeristenautos verdomd moeilijk zou gaan worden.
Die avond toch vol goeie moed het dorp in. Aan alle kanten werden we aangestaard, we waren nog onwennig voor het verkeer waar we regelmatig voor weg moesten springen. Om dan nog niet te spreken over de koeien op de straat. Wat kunnen die je latenschrikken, komen af en toe uit het niets, en zijn overal. We werden al snel aangesproken door local jongen die op Engelse schoolzat en ons een tour door het dorp gaf samen met een vriend van hem. Leuk om te horen over hun geloof, kastensysteem en de geschiedenis van het dorp. Dag afgesloten door de heren op een maaltijd te trakteren en daarna kapot ons bedje in gekropen.
De volgende dag vertrokken we net als de rest vd toeristenkaravaan richting bikaner. Toen we daar rond een uurtje of 3 aankwamen hebben we eerst even wat gegeten op het dakterras waarna sunjee ons naar de toeristische attracties van bikaner meenam. Eerst naar het rode fort. Toen we daar redelijk overdonderd gedropt werden hadden we zoiets nouja laten we dan maar gaan kijken wat er te zien is. Gewapend met onze audioguide die het niet verder heeft gebracht dan nummer 2 vd 33 en onze camera's. Na 2 minuten waren we het alweer zat en begon het ondertussen meer op een speurtocht te lijken met het zoeken naar de juiste nummertjes en tegelijkertijd 2 jongetjes met camera te ontwijken. Tegen et einde super melig maar foto's gaan maken van elkaar, Kim rustig oefenen met haar nieuwe camera. Ook nog privetour gekregen naar de slaapkamer van de maharadja in de toren (wat een uitzicht!) op die manier toch nog wel leuk uitje. Toch hebben we na dit fort bij elk ander fort geroepen neeee geen forten meer!
Na het fort werden we nog even in de stad afgezet waar we 1,5uur de tijd kregen om rond te lopen. Sunjee moest ondertussen zelf al lachen toen die zei "be carefull" en onze gezichten zag. We hadden nog geen 3 stappen buiten gezet en we hadden onze volgende begeleider gevonden. Aardige jongen die voor zen beroep ook af en toe mensen de stad liet zien maar ons gewoon op sleeptouw nam. Aan het begin wilden we eigenlijk zelf beetje ronddwalen, maar met maar 1,5 uur de tijd en met het verkeer daar was het toch wel handiger iemand te hebben die ons de stad kon laten zien. Hij preiste ons al zo ongeveer dat wij gingen lopen en niet aansloten bij de rest van de toeristen in de parade van riksja's . Hij liet ons de kleding markt en de kruiden markt zien, tussendoor door de kleine steegjes, stelde nog voor om met zijn motor te gaan, maar "be carefull!" Was wel de waarschuwing die op dat moment omhoog schoot in ons hoofd. Uiteindelijk met hem ook besproken over toerisme en wat wij wilden zien van India, niet de forten. Kim en ik waren er al eerder over uit, maar dit was de bevestiging!
Die avond hebben wij het reisbureau opgebeld dat we de route wilden inkorten. Na lichtelijk tegengestribbel, duidelijkheid van mijn kant kreeg ik het antwoord dat hij moest kijken of hij de tickets kon omboeken en zou die pas volgende ochtend na 10 uur kunnen doen. Dus volgende ochtend dan nog x bellen zou die meer weten. En of we onze nieuwe planning konden mailen. Die avond gemaild en volgende ochtend eerst maar even toeristisch sightseeing gedaan in de buurt.
De rattentempel was niet bepaald kimberleys favoriet. De naam zegt het al, een tempel vol ratten. De bevolking geloofd dat als ze eten achterlaten en de ratten ervan eten dit geluk brengt. Wat ookgeluk brengt is als Je een witte rat ziet. Je loopt er naar binnen, honderden ratten, lopen gewoon om je voeten en als je niet uitkijkt ook gerust over je voeten. We kregen et al snel beetje benauwd, hebben nog even gezocht naar een witte maar zijn toen de ladingen toeristen binnenstroomden snel vertrokken.
Na de tempel zijn we naar de kruising tussen jaisalmer en jaipur gereden en is sunjee, Sam van het touristoffice gaan bellen. Al snel hing hij weer op. Sam lag nog te slapen en het zou niet te regelen zijn. We moesten gewoon naar jaisalmer. Kim en ik keken elkaar aan, echt niet! Ik sunjee overtuigd mij te laten bellen met zijn telefoon. Ik kreeg opstandige Sam aan de telefoon. Het kon niet, konden we niet wel naar pushkar, dan konden we vanuit daar even kijken wat mogelijk was. Toen was ik er klaar mee. Wij gaan naar jaipur, jij regeltdaar een hotel voor vanavond en je gaat die treintickets ook maar regelen, desnoods dag later. " oke oke no problem Thats oke" sunjee stond verbaast naast ons, ik ging even tegen zijn baas te keer! gaf hem de telefoon terug en hij kreeg zijn instructies om naar jaipur te rijden.
Eindelijk weer de controle in eigen hand! Onze actie werd gelijk beloond in jaipur...
Nou denken jullie hier moeten de echte avonturen beginnen, ik zal jullie helaas teleur moeten stellen.
De volgende ochtend werd om 8 uur naar onze kamer gebeld dat onze chauffeur gearriveerd was. Als een gek naar beneden gehaast aangezien ons de dag daarvoor half 9 was gemeld, om hier onze auto en wat later bleek onze privé chauffeur aan te treffen. Lala van de dag ervoor kwam ons nog uitzwaaien en had voor ons zijn neef als chauffeur geregeld. Wij stapten de auto in met de verwachting dat deze ons naar de vertrekplaats vd bus zou brengen. Na half uur kwamen we er echter achter dat sunjee ons gezelschap voor de komende 12 dagen zou zijn.
We hebben deze eerste dag overwegend in stilte doorgebracht. Overdonderd door het chaotische verkeer, en nieuwsgierig naar india hebben we zo ongeveer met onze neuzen tegen het raam geplakt gezeten. Koeien honden en geiten die de weg oversteken of zelfs hadden besloten dat midden op een drukke kruising wel goed plekjezou zijn vooreen dutje. En we hadden al snel vastgesteld dat de enige verkeersregels zijn: toeteren, hardertoeteren en nog meer toeteren. En gaan, niet kijken maar duwen, met beleefdheid kom je hier nergens.
Om 1 uur stopten we voor lunch bij een luxe resort achting buffet gelegenheid. We hebben gekeken en snel besloten dat wij niet voor dit soort dingen kwamen naar India. Die avond stopten we voor ons hotel in mandawa waar de rijen toeristen auto's al verraden dat dit niet zo'n local dorpje was als dat ons was beloofd en beseften we dat India ontdekken in deze karavaan van toeristenautos verdomd moeilijk zou gaan worden.
Die avond toch vol goeie moed het dorp in. Aan alle kanten werden we aangestaard, we waren nog onwennig voor het verkeer waar we regelmatig voor weg moesten springen. Om dan nog niet te spreken over de koeien op de straat. Wat kunnen die je latenschrikken, komen af en toe uit het niets, en zijn overal. We werden al snel aangesproken door local jongen die op Engelse schoolzat en ons een tour door het dorp gaf samen met een vriend van hem. Leuk om te horen over hun geloof, kastensysteem en de geschiedenis van het dorp. Dag afgesloten door de heren op een maaltijd te trakteren en daarna kapot ons bedje in gekropen.
De volgende dag vertrokken we net als de rest vd toeristenkaravaan richting bikaner. Toen we daar rond een uurtje of 3 aankwamen hebben we eerst even wat gegeten op het dakterras waarna sunjee ons naar de toeristische attracties van bikaner meenam. Eerst naar het rode fort. Toen we daar redelijk overdonderd gedropt werden hadden we zoiets nouja laten we dan maar gaan kijken wat er te zien is. Gewapend met onze audioguide die het niet verder heeft gebracht dan nummer 2 vd 33 en onze camera's. Na 2 minuten waren we het alweer zat en begon het ondertussen meer op een speurtocht te lijken met het zoeken naar de juiste nummertjes en tegelijkertijd 2 jongetjes met camera te ontwijken. Tegen et einde super melig maar foto's gaan maken van elkaar, Kim rustig oefenen met haar nieuwe camera. Ook nog privetour gekregen naar de slaapkamer van de maharadja in de toren (wat een uitzicht!) op die manier toch nog wel leuk uitje. Toch hebben we na dit fort bij elk ander fort geroepen neeee geen forten meer!
Na het fort werden we nog even in de stad afgezet waar we 1,5uur de tijd kregen om rond te lopen. Sunjee moest ondertussen zelf al lachen toen die zei "be carefull" en onze gezichten zag. We hadden nog geen 3 stappen buiten gezet en we hadden onze volgende begeleider gevonden. Aardige jongen die voor zen beroep ook af en toe mensen de stad liet zien maar ons gewoon op sleeptouw nam. Aan het begin wilden we eigenlijk zelf beetje ronddwalen, maar met maar 1,5 uur de tijd en met het verkeer daar was het toch wel handiger iemand te hebben die ons de stad kon laten zien. Hij preiste ons al zo ongeveer dat wij gingen lopen en niet aansloten bij de rest van de toeristen in de parade van riksja's . Hij liet ons de kleding markt en de kruiden markt zien, tussendoor door de kleine steegjes, stelde nog voor om met zijn motor te gaan, maar "be carefull!" Was wel de waarschuwing die op dat moment omhoog schoot in ons hoofd. Uiteindelijk met hem ook besproken over toerisme en wat wij wilden zien van India, niet de forten. Kim en ik waren er al eerder over uit, maar dit was de bevestiging!
Die avond hebben wij het reisbureau opgebeld dat we de route wilden inkorten. Na lichtelijk tegengestribbel, duidelijkheid van mijn kant kreeg ik het antwoord dat hij moest kijken of hij de tickets kon omboeken en zou die pas volgende ochtend na 10 uur kunnen doen. Dus volgende ochtend dan nog x bellen zou die meer weten. En of we onze nieuwe planning konden mailen. Die avond gemaild en volgende ochtend eerst maar even toeristisch sightseeing gedaan in de buurt.
De rattentempel was niet bepaald kimberleys favoriet. De naam zegt het al, een tempel vol ratten. De bevolking geloofd dat als ze eten achterlaten en de ratten ervan eten dit geluk brengt. Wat ookgeluk brengt is als Je een witte rat ziet. Je loopt er naar binnen, honderden ratten, lopen gewoon om je voeten en als je niet uitkijkt ook gerust over je voeten. We kregen et al snel beetje benauwd, hebben nog even gezocht naar een witte maar zijn toen de ladingen toeristen binnenstroomden snel vertrokken.
Na de tempel zijn we naar de kruising tussen jaisalmer en jaipur gereden en is sunjee, Sam van het touristoffice gaan bellen. Al snel hing hij weer op. Sam lag nog te slapen en het zou niet te regelen zijn. We moesten gewoon naar jaisalmer. Kim en ik keken elkaar aan, echt niet! Ik sunjee overtuigd mij te laten bellen met zijn telefoon. Ik kreeg opstandige Sam aan de telefoon. Het kon niet, konden we niet wel naar pushkar, dan konden we vanuit daar even kijken wat mogelijk was. Toen was ik er klaar mee. Wij gaan naar jaipur, jij regeltdaar een hotel voor vanavond en je gaat die treintickets ook maar regelen, desnoods dag later. " oke oke no problem Thats oke" sunjee stond verbaast naast ons, ik ging even tegen zijn baas te keer! gaf hem de telefoon terug en hij kreeg zijn instructies om naar jaipur te rijden.
Eindelijk weer de controle in eigen hand! Onze actie werd gelijk beloond in jaipur...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
