Paihia, Cape Reinga, 90 mile beach,, a long story!

ja mensen, ik waarschuw alvast, pak de chips, nootjes en andere snacks er maar vast bij, want er komt weer een redelijk lang verhaal aan. Dus zoek een lekkere comfortable stoel, zak lekker onderuit en geniet van mijn spannende belevingen, blunders en gedachtegangen!
Ik was gebleven bij mijn verhaal over Tairua, wat ik nooit heb afgemaakt.. dat moet ik dus ook nog een keertje doen. Een ander keertje...
Zaterdag heb ik vanuit Tairua de bus gepakt naar Paihia, om daar met Eva uit Belgie een paar dagen het noorden van NZ te verkennen. Na een lange bustocht was ik dan eindelijk aangekomen in Paihia en werd het tijd om op zoek te gaan naar het hostel waar Eva al was. Nou was er 1 bordje waarop stond `backpackers` nou kan niet missen dacht ik. Dus hoppa tas op mijn rug en lopen! Nadat ik het halve dorpje had gezien kwam ik tot de ontdekking dat dat dus niet het hostel was dat ik zocht. En dan natuurlijk de vraag, waar moet ik wel heen. Na een half uurtje zoeken had ik eindelijk het juiste hostel gevonden. Maar ik was te laat! de receptie was al gesloten en ik kon hier dus geen bed meer krijgen. Dus met eva afgesproken dat ik een ander hostel zou zoeken en dat we de volgende ochtend wel af zouden spreken. Ik had ondertussen het hele dorpje al wel gezien en er waren behoorlijk wat hostels in de buurt dus ik had al snel een bed voor die nacht geregeld.
De volgende morgen stond Eva om half 10 voor mijn hostel, klaar om te gaan. We zijn die ochtend gelijk gaan kijken voor een walvissen, dolfijnen tour. En we konden gelijk die middag mee. Op een grote zwart met knalgele boot gingen we dan van start. Verbaast over de snelheid waarmee de boot zich over het water heen snelde zaten we al snel over het water heen te turen of we al wat zagen. Want heel eerlijk wij waren natuurlijk niet alleen voor de eilanden gekomen. Die overigens wel ook heel erg mooi waren! Maar gelukkig hoefden we niet lang te wachten. De boot had een bericht gehad over dolfijnen die even verderop in een van de baaitjes zwommen. Zo mooi om te zien, ze waren aan het meeliften met een zeilbootje dat door de baai heen voer. Sprongen uit het water omhoog naast de boot, zo mooi om te zien. Al snel hadden ze ook onze boot ontdekt en kwamen naast de boot zwemmen. Eva en ik stonden helemaal voor op de boot, en werden bijna van die boot af geduwd door alle mensen die een foto probeerden te maken van de sprongen van 2 uitsloverige dolfijnen die voor de boot aan het spelen waren. zei ik al proberen.. want dat gaat veel te snel, vermoed dat vrijwel niemand een goede foto heeft kunnen maken. Nadat we 5 minuten hadden gekeken naar de dolfijnen werd er gevraagt wie er wel met de dolfijnen wilden zwemmen. Eva en ik hadden onze badkleding in goede hoop al aangetrokken die middag voor we van huis vertrokken. Dus voor we het wisten stonden we in een wetsuit met een snorkel op ons hoofd op het achterdek van de boot. Met de instructies, veel geluiden maken, veel bewegen, entertain de dolfijnen maar raak ze niet aan, mochten we uiteindelijk het water in. KOUD!!!! de eerste minuut is dat het enigste dat door me hoofd ging.. KOUD!!! maar al snel tot de conclusie gekomen dat de enige remedie daartegen bewegen is, ben ik maar als een gek gaan rondzwemmen, liedjes zingend door mijn snorkel. Eva is na 3 minuten alweer het water uitgegaan omdat het water te koud was! na haar volgden er denk ik al snel nog een stuk of 3. Maar zwemmend in dat koude water, zingend, denkend over alles wat er in dat water kan rondzwemmen schrik ik me kapot als er ineens een dolfijn 1 meter onder mij doorzwemt. Net van de schrik bekomen zwemmen er nog 2 andere dolfijnen op 20 cm afstand langs mij. WAUW! super indrukwekkend! hierna ben ik nog harder gaan zwemmen, zingen en spetteren. Uiteindelijk bleef ik met 1 andere vrouw over in het water, de rest moest allemaal opgeven vanwege de kou. Ik heb er niks meer van gemerkt. Een paar minuten was ik voor mijn gevoel aan het dansen met 1 van de dolfijnen. hij/zij bleef maar rondjes zwemmen om me heen op zown 20 cm afstand! noujah super vet dus! toen ik er uit moest.. ik vond het zoo jammer, maar zodra ik op die boot klom voelde ik de kou zo over me heen vallen.. helemaal verkleumd tot op het bot! bizar hoe ik dat in het water niet door heb gehad! Van de rest van de tour heb ik eigenlijk niet zo heel veel meer meegekregen.. Zat met mijn hoofd nog in het water!

De volgende dag hadden Eva en ik een auto gehuurd voor 3 dagen. En deze werd om 9 uur sochtends afgeleverd bij ons hostel. Ik moest rijden, eva had haar rijbewijs nog niet. Dus ik mocht gaan rijden, in een automaat, aan de andere kant van de weg, in een omgeving die ik niet ken! na even prutsen had ik wel ongeveer door hoe de auto werkte en zijn we gaan rijden. Ik denk dat ik maar heel even naar de andere kant van de weg heb geneigt verder ging het gelijk goed. Alleen bij opritten bleef ik een beetje moeite houden, en eva moest af en toe heel even zeggen.. LINKS... hester LINKS.... goed teamwork vond ik toch wel!
We zijn die dag gelijk naar Cape reinga gereden, dat is het meest noordelijke puntje van NZ. Een best lange rit! Uiteindelijk nog een meisje dat stond te liften in de buurt van Cape reinga opgepikt. Ze was duits maar kwam niet echt veel uit verder. Zij is meegegaan naar Cape reinga. Eigenlijk niet heel bijzonder.. wel mooi allemaal. Als je daar staat kan je de 2 oceaanen op elkaar zien botsen. Maar de weersomstandigheden bij ons waren erg ongunstig dus je zag alleen een paar golven. Verder is het een belangrijke plek voor de maoris, de oorspronkelijke bewoners van NZ. Zij geloven dat dit de plek is waar de zielen van de overledenen worden weggeleidt van het rijk van de levenden. Wel een mooie gedachte! Nadat we heel veel foto's hadden gemaakt hebben we het Duitse meisje afgezet bij een camping daar en zijn eva en ik als een gek teruggereden op zoek naar een leuke plaatts waar wij zouden kunnen slapen in onze auto. Ik zag het al helemaal voor me. Ergens bij een strandje super mooi uitzicht. Hadden al flesje wijn bij ons, dus zag het al helemaal zitten. Maar natuurlijk werd het al redelijk snel donker, en in de schemering vonden we een leuk strandje. Even gekeken naar het zand. Zag er wel stevig uit, stonden al meer auto's, dus wilden de auto om het hoekje op het strand zetten, daar waar het zand nog hard was. Maar je raad het al.. dat ging dus niet. Binnen 2 minuten had ik de auto totaal vastgereden in het zand! Wat voelde ik me stom.. Heb ik weer! en we hadden het zand nog wel gecheckt! Gelukkig kwam er 5 minuten later een bootje aan. De man zag ons op een afstandje al staan bij onze auto en begon al keihard te lachen. Gelukkig konden Eva en ik er ondertussen ook al wel de lol van inzien. de man had zijn bootje aan de kant getrokken en zei dat hij hem eerst even op zijn aanhanger zou tillen en daarna ons zou helpen los te komen. Ondertussen werden we van alle kanten belaagd door de muggen. Serieus de auto was zilver van kleur, maar op dat moment was ie zwart gestippeld! bedenk hoe wij eruit zagen op dat moment,, thank god voor de antimuggenspray! Nadat de man zijn bootje uit het water getrokken had, ging hij ons helpen, maar kwam al snel tot de ontdekking dat ik mijn werk goed gedaan had en we hem er niet zomaar even uit zouden kunnen rijden. Dus heeft hij ons er maar uitgetrokken met zijn truck. We waren vrij! los! maar nnou moesten we nog een betere slaapplaats vinden, want ik had het wel gehad met die muggen daar! Dus Eva vroeg aan die man of hij in de buurt nog een goede plek wist waar we zouden kunnen slapen. Hij stelde voor dat we gewoon daar op een grasveldje zouden bivakeren. En uiteindelijk zei hij, maar ik heb ook nog wel een huisje met een extra bed waar jullie zouden kunnen slapen. Het is geen luxe, maar jullie hebben jullie eigen ruimte. Eva en ik natuurlijk al opgelucht na het vrijkomen van de auto waren maar al te blij dat we een slaapplek hadden gevonden. We moesten de man 20 minuutjes volgen met de auto, en daar begon onze achterdocht. Hester: "je weet dat we nu als 2 meisjes alleen met een vreemde man meegaan naar zijn huis" eva: "ja dat had ik al bedacht,, maar dacht als jij je geen zorgen maakt zal het ook wel goed zijn" en zo hebben we de rest van de 20 minuten verzonken gezeten in gedachten en elkaar lekker opgefokt. Nou moet ik zeggen de omgeving en weggetjes waar we overheen kwamen hielpen ook niet echt mee. We reden in de bergen over onverharde wegen. dus zijn truck veroorzaakte een mist van zand in het donker. Echt de eerste horrorfilm scenes flitsten al door mijn hoofd. Uiteindelijk kwamen we bij zijn huis. Nou hadden eva en ik besproken dat hij waarschijnlijk gewoon een vrouw zou hebben en dat het dan allemaal heus wel goed zou zitten. Nou we reden daar het erf op, En bouwval van een huis, met daarnaast een aantal vervallen schuurtjes overal troep, oude machines. Pikkedonker op onze koplampen na. horrorscene 2! haha nou wij toch moed verzameld en uitgestapt. Eva ondertussen een beschrijving van de man al ingetypt op haar telefoon met een straatnaam die we gepasseerd hadden klaar om te verzenden. Even een kort praatje gemaakt met de man. Hij had 2 kinderen maar die waren op schoolkamp. Hij woonde daar op zijn boerderijen en moest nog even de koeien voeren.. Maar voor hij ging liet hij ons nog even snel ons optrekje zien. Een klein schuurtje met een 2 persoonsbed, wc zonder licht. In de kamer lag allemaal gereedschap, kapotte meubelen, en hij sluit voor hij wegloopt een kluis in de kamer en zegt. Owja dat zijn de geweren, dus mocht het nodig zijn... haha als je mij maar niet neerschiet! OWKEE horrorscene 3! Nou had hij daarvoor heel even gebeld, naar zijn zoontje. Maar Eva en ik, paranoia dat wijondertussen al waren schrokken ons kapot toen er een auto over de weg aangereden kwam. De auto reed door, maar wij hadden besloten dat we niet gingen blijven daar! ik jasper bellen, die super slaperig opnam, ik hem uitleggen waar ik was, wat er aan de hand was... Halverwege kwam de man aangelopen dus jasper opgehangen en die man uitgelegt dat we toch echt neit konden blijven als 2 meisjes alleen bij een vreemde man. Hij begreep het wel, had zelf ook een dochter. Hij had gewoon echt geen kwaad in zin.. maar zelfs nu ik dat weet lopen de rillingen nog steeds over mijn rug als ik er aan terug denk. Ben als een gek teruggecrosst naar de bewoonde wereld. Uiteindelijk het geluk gehad dat we iets gingen eten bij de KFC, want alle hostels waren al gesloten, maar de vrouw van de KFC bood aan dat ze wel even zou bellen voor ons. Zij geregeld dat we nog een bed hadden voor de nacht.
De volgende dag zijn we weer verder gaan rijden naar 90 mile beach, we wilden heel graag paardrijden over 90 mile beach. 90 mile beach is een heel lang strand wat zo ongeveer de helft van de kust van het noordereiland beslaat. Natuurlijk waren we eerst de verkeerde kant op gereden. Dus na een uur waren we terug in het plaatsje waar we begonnen waren. Toen de andere kant op gereden en na een 45 minuten rijden hadden we eindelijk een plek gevonden waar we konden paardrijden. Moesten alleen een kleine 2 uur wachten. Toen bedachten we ons dat we waarschijnlijk contant zouden moeten betalen, dus moesten nog pinnen. Maar daar zeg je me wat.. dat kan dus gewoon niet in NZ op elke plek. Werd ons verteld dat het dichtsbijzijnde pinautomaat zat in de plaats waar we hadden geslapen 45 minuten rijden. Dus wij in de auto gestapt en als een gek heen en weer gaan rijden! uiteindelijk een half uurtje te laat. We zijn daar 2 uur gaan paardrijden. Had nog nooit paardgereden. nou dit was rustig stapvoets. Aan het begin vast. En na een half uurtje mochten we los lopen. Op het strand heerlijk wind in mijn haar, geluid van de golven, gehobbel op dat paard.. heerlijk! Na een uurtje gingen we het bos in, en daar kwamen we de wilde paarden tegen. Er leven 800 wilde paarden op en om 90 mile beach. Super mooi hoe ze geschrokken opkijken en wegdraven!
Na het paardrijden wilden we weer in de auto stappen om weer verder te gaan toen de gids nog even een opmerking maakte over onze auto. Jullie hebben op het strand gereden hea! uhm ja... ja dat mag niet met een huurauto hea. O,, (nee dat mag dus niet.. dat wist ik niet.. ik lees toch geenn voorwaarden in een contract!) schijnt dus algemeen bekent te zijn hier. Dus besloten dat de auto dan toch echt maar een keertje door de carwash moest!
Daarna als een gek weer verder gereden, wilden die dag nog een behoorlijke afstand afleggen. Eva had alvast gebeld naar een hostel waar we wilden verblijven die avond. Maar natuurlijk werd het al donker voor we er waren. In het pikkedonker over de bergweggetjes verlaten bergweggetjes.. moet zeggen vond dat ik het niet eens zo slecht deed! af en toe in de ankers voor een verdwaalde hond die moest oversteken, een kat dat op het laatste moment bedacht dat ie aan de andere kant van de weg moest zijn. en toppunt een soort rat die gewoon midden op de weg verveeld mij aan bleef kijken.... was opeens niet meer verbaast over de hoeveelheid doodgereden dieren hier op de weg! uiteindlijk in het donker even moeten zoeken maar het hostel redelijk snel gevonden! super leuk hostel, een boomhut idee super knus! Dus Eva en ik gekookt, wijntje erbij. Maar waren al snel te moe om nog een woord uit te brengen, dus vroeg gaan slapen!
Die ochtend moesten we de ferry hebben om de rivier over te steken onderweg naar de grootste kauri boom. Na een uurtje rijden daar aangekomen en de typische toeristen uitgehangen! maar was verder niet zo veel te beleven, dus snel terug naar Paihia om de auto in te leveren en de bus te pakken naar auckland.
Vandaag zijn we in Auckland naar het aquarium geweest. Super zielig.. dieren hebben bijna geen ruimte, aquaria zijn open aan de bovenkant bij sommige vissen. en dan heb je de toeristen die geen bordjes lezen en toch hun handen in het water steken. haha en dan heb je eva die daar op afloopt en ze even op de bordjes wijst! Uiteindelijk gingen wij voor wat anders naar het aquarium. wij gingen om met de haaien te zwemmen. Na een uurtje rondgedwaald te hebben, was het dan eindelijk zo ver. We werden meegenomen naar achter, met nog 1 ander meisje. Daar kregen we even korte uitleg.. je handen niet buiten de kooi steken dat soort dingen. We kregen een wetsuit aan, snorkel en mochten de kooi in. Opzich wel leuk allemaal, Er waren alleen geen hele grote haaien ofzo. En na mijn ervaring met de dolfijnen leken ze allemaal gewoon verweg door dat net dat ertussen zat. Ookal zwommen ze 10 cm langs je dan nog voelde het niet zo indrukwekkend. Enige moment dat ik even me adem in moest houden (ja niet helemaal, moest hele tijd adem inhalen natuurlijk,, maar bij wijze van spreken) was toen er een haai recht op me af kwam zwemmen! Maarja met die kooi het aquarium overgestoken, en weer terug. toen zoo verkleumd dat ik er echt zo snel mogelijk uit wou! even warm douchen een warm drankje en een ervaring rijker, werd ik een half uurtje later weer opgehaald door mijn tante. Eva zit nu op het vliegtuig terug naar huis.
maar ik laat het hier maar even bij.. jullie kunnnen denk ik ook wel wat rust gebruiken na dit boek van een verhaal dat ik geschreven heb. En ik val om van de slaap, morgen weer om 7 uur op, om 9 uur de bus hebben. Dan begint mijn tour met de kiwiexperience!
trouwens thnx voor alle leuke reacties, mailtjes, smsjes ! super leuk!

liefs