kiwi experience deel 2....

owke weer een aantal dagen erbij..

zondag: waitomo - taupo
Na een nachtje goed slapen in mijn twin slaapkamer.. (voelde me zooo verwend na een aantal nachten in een dorm met 7 anderen is een twin kamer al luxe!) weer de bus in en op weg naar Taupo. In de bus werd ons verteld dat er 1 optie was voor een activiteit die middag als we aankwamen in Taupo. If you are keen on jumping out of a airplaine! jaja skydiven!! dus zoals ik ben, zonder er eigenlijk echt over na te denken mijn naam maar op de lijst gezet.. want je bent een avonturier of niet..
Na een aantal uurtjes relaxed muziek luisteren in de bus, kwam de buschauffeur met de boodschap dat we er bijna waren, en de mensen die gingen skydiven zouden eerst opgehaald worden. dus ik netjes al mijn spulletjes bij elkaar gezocht, de bus uit. in klein busje naar het skydive terein. En toen begon ik me zorgen te maken over mijn oren. Als ik in een vliegtuig al last van mijn oren heb, hoe zit dat dan als ik met een rotvaart naar beneden val in de lucht? maar ach.. was nou toch al onderweg! Daar aangekomen kregen we een korte video te zien van wat de bedoeling was. En ik bedacht me dat het misschien wel verstandig was om even te vragen hoe dat zat met mijn oren.
Hester: als ik in een vliegtuig zit heb ik altijd last van mijn oren bij het opstijgen en dalen, is dat een probleem bij het skydiven? (jaja in het engels natuurlijk,, maar zal jullie mijn slechte engels spelling maar even besparen!) skydive receptioniste: tja,, hoe erg is het.. zal dan wel een probleem zijn denk ik. maar weet niet hoe erg het effect is bij het skydiven. Maar denk dat het wel pijn zal doen.
kortom ze wist het niet,, maar wist me wel lekker op de kast te jagen. Nou was mijn conclusie, als ik het nu niet kan doen, kan ik het nooit doen. Oftewel.. maar gewoon proberen! We konden kiezen tussen een 12000 feet of een 15000 feet sprong. Nou had ik ondertussen al wel gehoord dat dat hoogteverschil niet uitmaakt voor je oren, dus dan maar de hoge sprong. als we het doen, doen we het goed! Ik had ondertussen wel besloten dat ik mijn drukregulerende oordoppen dan maar in zou doen, in de hoop dat het zou helpen tegen de pijn.
Voor ik het wist was het mijn beurt om me klaar te maken voor mijn sprong! ik moest samen met twee britse meisjes waar geen woord uit te krijgen was. Ondertussen waren alle anderen zenuwachtig aan het praten over het springen uit een vliegtuig. Zenuwen voor de hoogte, de sprong... ik kon me alleen maar heeel erg zorgen maken om me oren.. ik weet hoe pijn het kan doen, die hoogte, de sprong.. ach als het niet veilig zou zijn, zouden ze het me ook niet laten doen. dat formulier over de risicos en aansprakelijkheid is toch alleen maar een formaliteit...?
(hoorde die avond dat er een maand daarvoor, vliegtuig met 4 kiwiexperience reizigers was neergestort in Franz Joseph NZ.,, )
nou hoppa de lucht in.. omringt door camera's met onze prachtige mutsjes, overalls en brilletjes, vrolijk zwaaiend naar de camera. In het vliegtuig omhoog op elkaar gestouwd als sardientjes in een blik. Halverwege werden we vastgeklikt aan onze begeleider. De laatste paar hondert feet kregen we zuurstofmaskers op. En dan is het tijd om ons hersenloos uit het vliegtuig te storten. Hangend over de rand, hoofd naar achter, voeten naar achter,, doe de banaan! en gaan!
de eerste 2 seconden krijg je geen lucht.. je moet zo wennen aan de druk die er op je wordt uitgeoefend. Rustig ademhalen en dan genieten. er is zoveel te zien. we hadden prachtig weer, geen wolkje aan de lucht, kon zoooo ver kijken. Nou moet ik zeggen dat op dat moment ik heb geprobeert veel rond te kijken, maar werd beetje afgeleid door de cameraman die meesprong en constand zat te zwaaien, met zijn handjes zat te wapperen, en om mijn aandacht vroeg.
na een tijdje vrije val, gaat opeens de parachute uit. we minderden vaart en ik kon rustig gaan zitten en om me heen kijken! fantastisch mooi! we sprongen vlak buiten taupo uit het vliegtuig, naast taupo is een groot meer, dus het uitzicht is prachtig. Dat was ook het moment dat ik mijn oren voelde... de pijn werd steeds erger.. maar focussen op de prachtige omgeving hielp opzich best wel goed en voor ik het wist waren we begonnen aan onze landing." Stand! uhm wat.. ow moet ik staan? boem! " haha prachtlanding! meeste mochten gewoon blijven zitten tijdens de landing. Ik moest schijnbaar gaan staan, had ik toch niet gedaan ook als ik het wel wist.. hou mijn knietjes lekker van de grond! maar ik was geland, had het overleeft! doof maar met een super goed gevoel mocht ik me ontdoen van de prachtige overal en het zwaar sexy mutsje.
Na mij ging nog een vliegtuig met wat busgenoten van mij de lucht in, dus ik heb nog even gezellig gekeken naar hoe die uit de lucht kwamen vallen. Daarna terug het kleine busje in en op naar ons hostel!
Ik verbleef daar met Julia uit amerika, sandy gestoord meisje uit canada (haha daar zouden we nog achter komen die avond) en een of andere ranzige jongen die daar schijnbaar al 3 weken verbleef en wij twijfelden of hij in die tijd ook maar 1 keer een was gedraaid had. Steward had de hele kamer overgenomen dus toen we daar inkwamen lagen de kleren, voedselresten en andere troep door de hele kamer heen. de badkamer lag vol met zijn spullen, haren en dingen waarvan ik niet eens wilden weten wat het was. Midden op zijn bed had hij zijn creditcards liggen, waar wij later spijt van hadden dat we niet een leuk cadeautje ermee hadden gekocht op het internet,, stofzuiger ofzo.. ;) Na een klacht bij de receptie kwam hij even snel zijn spulletjes verschuiven en zo hadden wij ook een hoekje van de kamer waar wij onze grote tassen konden laten rusten. Die avond ben ik samen met julia wat gaan eten. gezellig wijntje erbij! daarna terug klaarmaken voor een avondje stappen met de groep. En nou komt het verrassende gedeelte... wij waren de eerste! we waren te vroeg! dat gebeurd me nou nooit! Na een aantal drankjes in de irish pub, een paar dollar bespaard door te winnen van de barman met steen papier schaar. zijn we verder gegaan naar de bar van ons hostel. Hier zijn we lekker losgegaan met de hele groep die toen net gearriveerd was. Dansen, gek doen. Hele bar op zijn kop! Sandy kwam helemaal los,, (was ook behoorlijk bezopen net al 80% van de groep) en sindsdien heeft zij bij uitgaan de reputatie van gewoon gek! Met haar iets langer gebleven tot nadat de bar gesloten was. Nog even gepooled met de mensen van de bar. en sandy had nog even 2 jagermeister tshirtjes geregeld voor ons. dan natuurlijk nog even de vette hap halen bij de mac waar de goede gesprekken op gang kwamen. De highschool thema drama's. Die vind die leuk, maar die heeft met hem gezoend, maar hij heeft een vriendin.. en die is boos omdat.. ZUCHT! snel naar bed!
Volgende dag hadden we een extra dag in Taupo. eerst even rustig bijgekomen, rondgelopen in Taupo. Samen met Julia ontbijten, waar we josh tegenkwamen die zich aansloot bij ons om even wat winterinkopen te gaan doen voor het zuidereiland. Erg gezellige middag gehad! Om 4 uur moesten we ons melden voor een gratis bbq van het hostel. maar toen wij aankwamen bij de receptie, kregen we te horen dat het 1 uur was en niet 4 uur. Na veel geregel konden we met een klein busje mee naar een strandje. Daar was al een deel van de groep. Het eten was al bijna allemaal op, de rest van de groep was al heerlijk aan het voetballen, de zon was al weg.. en wij hadden er al geen zin meer in. voelden ons btje genaaid dat ze verkeerde tijd hadden doorgegeven en dat ander deel van de groep er al wel was. rillend van de kou daar staan kijken naar het footbal van de andere mensen, halfgare hamburgers. Een lange anderhalf en toen konden we gelukkig terug naar ons hostel. Met 20 man in een minibus waarvan de achterklep niet sluit.. doe avond vroeg gaan slapen had het even gehad!


dinsdag: Taupo- river valley


de volgende dag weer veel te vroeg de bus in onderweg naar River valley. In river valley konden we ervoor kiezen om te gaan white water raften of paardrijden. Na de laatste keer paardrijden leek het me wel leuk om weer te gaan paardrijden met iets meer snelheid.
onderweg naar river valley kregen we de mogelijkheid een wandeling te doen door 1 van de oudste nationale parken van NZ. Dit park is ook gebruikt om een aantal van de scenes van Lord of the ring te filmen. Dus natuurlijk gingen we deze wandeling gewoon doen. We hadden 2 uur de tijd om de wandeling te voltooien en onze weg terug te vinden naar de bus. Ik liep samen met Roman en Phillipe, 2 zwitserse jongens. En natuurlijk hadden wij de andere kant van de route gekozen om te beginnen. Misschien wel beter, liepen niet midden in de meute dus konden zo wel echt genieten van de prachtige natuur om ons heen. Roman doet iets met fotografie dus veel fotos maken, en na een tijdje besluit hij een kort filmpje te maken van de omgeving. Ik geinspireerd door de Lord of the rings movie zeg : dan moet je eigenljk het stemgeluid van smigel op de achtergrond opnemen. voor ik het wist stond Phillip verstopt tussen de bosjes, met een hoog stemmetje, ontbloot bovenlichaam smigel na te doen. Ik moet zeggen ik vond het een best geslaagde lord of the rings productie.. In ieder geval erg grappig! Wilde hem eigenlijk nog uit de bosjes laten springen bij een groepje meiden uit de groep op zoek naar de ring.. maar dat ging hem toch een beetje te ver... op de helft kwamen we de rest van de groep weer tegen, die de tocht andersom liepen. Mr Japan (heet eigenlijk lie.. maar iedereen noemde hem mr japan omdat ie nogal moeilijk in communicatie was en daar reageerde die op.) besloot zich aan te sluiten bij ons en al snel waren we Phillip en mr japan uit het oog verloren aangezien ik een aantal fotografie lessen kreeg van roman. (Ow is dat waar sluitertijd voor dient! ;) ) heel veel foto's later kwamen we terug bij de bus. Te laat.. hoe kon het ook anders! nou hadden we de afspraak dat als je te laat was dat je moest zingen... uhm tja.. wat?? kreeg al snel het verzoek spice girls uit de nederlandse hoek van de bus... (hadden gehoord dat de buschauffeur hier niet echt een fan van was.) Ze hebben het er nu nog steeds over.. het is ongeveer anderhalve week terug. heb indruk gemaakt.. wist in totaal 1 zin van het nummer en dat was de zin die werd voor gezegt door de 2 nl meiden.. tja wat kan ik zeggen. was nooit echt een spice girl fan! maar de buschauffeur vond 1 zin spicegirls ook wel genoeg dus konden al snel verder richting river valley.
River valley is een plek in de middle of nowhere, een grote boerderij afgezondert van de rest van de wereld. Buiten toiletten en douches, rivier voor de deur. maar meest speciale eraan was de dorm. De normale dormrooms waar we in verblijven zijn voor 6 tot 8 personen. Deze was voor 24. en met een wand tussen de kamer ernaast met nog 24 bedden.. Tja dat is natuurlijk vragen om slaapfeestjes! Na een super lekkere maaltijd, het bekijken van elkaars skydivefilmpjes en een infofilm over het paardrijden en white water rafting waren we zo moe dat we naar bed zijn gegaan. Laat het slaapfeestje maar beginnen. na een half uurtje keten had ik het wel weer gehad. Moe van de hele dag wou ik eigenlijk wel gewoon slapen. Daar kwam bij dat het niveau gigantisch omlaag getrokken werd door 2 jongens uit de groep die net naar de kamer waren gekomen na een drankspelletje, dat ze niet hadden gewonnen. Zwaar bezopen geloof ik dat ze half naakt daar boven hebben staan dansen, zingen, springen. terwijl ik in de onderste rij bedden probeerde te slapen. na een lange nacht met zeer weinig slaap, moest ik 's ochtends vroeg mijn bed uit. Snel een douch die maar niet warm wilde worden, op naar de paarden! Daar aangekomen (met Sandy en Roman die ook gingen paardrijden) kregen wij al snel ons paard toegewezen. ik kreeg de grootste van allemaal, was ook al snel mijn favoriet! Buster.. stronteigenwijs! haha herkende mezelf er wel een btje in. Zwaar ongeduldig! en daar gingen we dan. lopen door de weilanden, heuvels. Tussen de schapen en net geboren lammetjes. super lief! enige dark side was dat er allemaal dode schapen en lammetjes in de weilanden lagen. Onze gids legte ons uit dat in het lammerenseizoen de boeren niet te veel in de weiden kunnen lopen aangezien schapen nogal stomme beesten zijn en dan ipv de moeder, de boer kunnen gaan volgen. Om dat te voorkomen blijft de boer dus weg in deze tijd. Hierdoor blijven alle dieren die overlijden gewoon liggen. En bij schapen is het de sterkste overleeft. Als ze komen te overlijden door kou of regen of ziekte dan is het gewoon jammer, dan was het schaap niet sterk genoeg. En met de regen en kou die hier is geweest, zijn er dus nogal wat schapen en lammetjes doodgegaan door de kou of verdronken door de vele regen. voor ons nogal schokkend bij het eerste schaap dat we dood zagen liggen in de wei. maar gefocust op de vrolijke levende lammetjes vloog de tijd voorbij. Op het eind kregen we de kans om een stuk te galoperen op de paarden. Alleen had Sandy's paard nogal haast en begon al ruim voordat wij er klaar voor waren. Hierdoor begon buster zoals altijd zwaar ongeduldig ook maar gelijk te galopperen.. dus moet zeggen toen was ik wel beetje bang dat ik eraf zou vallen! Wat kunnen die paarden snel rennen! Na ons galopeer avontuur..( Ik was niet de enige die verrast werd door de snelle start. Roman had nogal last van pijn in zijn edele delen. ) zijn we onze weg terug gaan zoeken naar de stallen. Onderweg zat het paard van roman, buster de hele tijd te irriteren dus heb nog een aantal keer gedacht dat ik er af zou vallen. Maar heb het overleeft! Nadat we de paarden een appel hadden gegeven, konden we terug naar river valley om te wachten op de rest van de groep die was gaan raften.


woensdag: river valley- Wellington


Nadat iedereen terug was van hun ochtendavontuur konden we onze weg maken naar de bus. die stond 10 minuten lopen verder geparkeerd. 10 minuten lopen stijl de berg op! met kramp in mijn kuiten aangekomen bij de bus en op weg naar Wellington. Wellington is de hoofdstad van NZ, maar in verhouding met Auckland maar een kleine stad. Wel een stuk leuker dan auckland. Wellington ligt aan de zee, met een leuk haventje aan de zijkant! Hier werden we afgezet bij ons hostel in het centrum. Ik lag met julia en josh op een 6 persoonsdorm, samen met nog 2 andere jongens en een meisje. Die avond zijn we eerst met een groepje wat te drinken gaan halen voor die avond. Nou is de base in wellington een dry hostel. oftewel je mag geen alcohol drinken in het hostel. Dus de jongens met hun bierflesjes in een doorzichtige tas door de lobby heen gehaast. (wat natuurlijk niet extra opvalt ofzo ;)) maar het ging goed en de heren hadden hun bier voor de avond. Julia en ik waren iets bescheidener en onze fles wijn paste gewoon netjes in haar handtas. Daarna even wat gegeten en daarna klaarmaken voor de avond stappen. Voor het uitgaan de wijn gedronken in de kamer met de Nederlandse meisjes : Sanne en Karlijn. Daarna naar de basement van het hostel gegaan waar zich de bar bevond. Al snel was de groep compleet en kon het feest beginnen. Super gezellig, alleen de barmannen waren beetje zwaar verrvelend in dat hostel. maar de druppel was dat julia probeerde drankjes te bestellen en haar werd medegedeeld dat ze alleen nog maar water kon krijgen. :O btje vreemde vertoning.. groot deel van de groep stond aan de andere kant van de bar jagerbom na jagerbom naar binnen te gooien en wij hadden 2 drankjes op en kregen geen alcohol meer! tijd om te gaan. Binnen 3 minuten stond onze groep buiten en was hun bar zo goed als leeg. op naar de volgende tent. We zijn aanbeland in een kroeg even verderop waar een live band aan het spelen was. Wel leuke en gezellige avond gehad verder!


nou lieve mensen dit is het dan weer even voor nu.... maar wees niet getreurd er komt nog meer!!!